3. Een Dagje Shoppen Valt In Het Water (Letterlijk)

Het was woensdag ochtend, precies een week geleden ontvingen Ashley en ik onze armbanden.
Sophie en ik zaten op de schommels in de speeltuin. Omdat er maar twee schommels waren, stond Ashley er naast.
‘’Mag ik nu?’’
Ze keek me smekend aan maar ik schudde mijn hoofd.
‘’Had je hier sneller moeten zijn.’’ grijnsde ik.
‘’Gemeen.’’ vond ze en ze sloeg haar armen over elkaar. Ik rolde met mijn ogen en keek Sophie aan.
‘’Soph, hoe lang sta jij al op de camping?’’
Sophie keek op en begon op haar vingers te tellen.
‘’Bijna zeven jaar. Hoezo?’’
Ik haalde mijn schouders op.
‘’Just curious. Ooit in het dorp geweest?’’
Sophie schudde haar hoofd.
‘’Laten we dan vanmiddag gaan shoppen!’’ zei ik enthousiast. ‘’Niet dat er veel leuke winkels zijn ofzo, maar het is wel gezellig , er is lekker ijs en ik moet Ash ook eens mee zien te krijgen.’’
‘’Oeh ijs!’’ riep Ashley enthousiast. Sophie lachte.
‘’Als er lekker ijs is ga ik mee!’’
‘’Weet je…’’ begon Ashley.
‘’Nee?’’ vroegen Sophie en ik in koor. We lachten.
‘’Nu lijkt het best wel alsof we alleen voor het ijs gaan.’’ lachte Ashley. Sophie en ik lachten ook .
‘’Whatever, het is toch weer eens wat anders?’’
Ashley stemde in en zo vertrokken we die middag. Het duurde een tijdje voor we in het dorp waren. Eerst moesten we nog op de bus wachten en de bus ging niet wat je nou noemt ‘snel’.
Anyways, eenmaal in het dorp gekomen besloten we het ijs tot het laatst te bewaren. Voor als de winkels tegen vielen, dan hadden we tenminste nog wat om naar uit te kijken.
Gelukkig verwachtten Ashley en Sophie geen topwinkels, aangezien ik ze al gewaarschuwd had. Maar het belangrijkste was dat we het gezellig hadden.
Toen we dachten dat we alle winkels gehad hadden, ontdekten we een nieuwe winkel. Het was zo breed als drie winkels bij elkaar en had drie verdiepingen. Ik vroeg me af wat voor winkel het zou zijn…
‘’Angela’s Dream,’’ las Ashley hard op voor. ‘’Zullen we gewoon eens een kijkje nemen?’’
Sophie en ik stemden in en we liepen naar binnen. Binnen leek het wel nog groter. Was dat wel mogelijk?
We keken een tijdje rond. De winkel had van alles. Kleding in velen verschillende stijlen, knuffels, beeldjes, fotolijstjes, action figures, boeken, DVD’s CD’s, en ga zo nog maar een tijdje door. Je begrijpt dus al dat we daar een hele lange tijd bleven.
Het enige wat me verontruste was de prijs. Niet dat het veel te goedkoop was, waardoor je begon te denken dat je opgelicht werd, nee. Het was omdat de prijs in gulden was. Nu kon dat gewoon een klein vergissinkje zijn van de eigenares. Maar het stond op alle prijskaartjes. You see my point? Op een gegeven moment moest ze haar fout toch wel inzien?
Ashley en Sophie zagen dit echter ook niet in. Ze leken het heel normaal te vinden dat alles in gulden was.
Wat nóg verdachter was, was dat alle gordijnen gesloten waren. De eigenares hield niet van zonlicht...?
‘’Waar is de eigenares? Of een andere medewerker? Ik wil wat vragen.’’ vroeg Sophie en ze keek om zich heen.
‘’Op de tweede verdieping.’’ zei ik zonder na te denken. Ashley en Sophie draaiden zich onmiddellijk om en keken me aan.
‘’Wat?’’ vroeg ik verbaasd, toen het opeens tot me door drong wat ik had gezegd. Mijn ogen werden groot. Hoe wist ik dat?
‘’Hoe-?’’ begon Ashley. Ik schudde mijn hoofd ter teken dat ik het niet wist.
‘’Ik denk dat ik het wel weet,’’ aarzelde Sophie. Ashley en ik keken haar verwachtingsvol aan. ‘’Nou, het lijkt wel alsof je altijd weet hoe je iemand moet vinden, of waar iemand is. Op Bakkum ook, je vind ons in no time.
‘’Dus nu dacht ik, wat als het is omdat je Water bent? Water is overal, dus water ziet alles en iedereen. En je hoort soms toch een stemmetje in je hoofd dingen vertellen? Ik denk dat dat het Water is.’’
Ashley en ik keken haar met open mond aan. Natuurlijk, hoe kon ik zo stom zijn? Het lag zo voor de hand! Water had me verteld hoe ik Sophie kon vinden, Water had me verteld waar de eigenares van de winkel was, en Water had me keer op keer verteld waar mijn vriendinnen waren op Bakkum.
‘’Soph, je bent een genie!’’ vertelde ik haar. Sophie bloosde.
‘’Wel nee, joh.’’
Maar Ashley knikte heftig.
‘’Nee, Mies heeft gelijk. Je bent echt een genie.’’
In de verte hoorden we traptreden kraken. Alle drie keken we tegelijk op. Een bloedmooie vrouw kwam de trap af. Ze had een witte huid, blond- bijna wit haar dat opgestoken was en had het lichaam van een model. Ze had een vriendelijk gezicht dat gesierd werd door een warme glimlach.
Als je zo’n beschrijving hoort, vertrouw je haar vast meteen, right? Geloof me, ze was dus echt niet te vertrouwen. Het eerste wat me op viel, waren haar ogen. Ze waren bloedrood, net als die van de vampier die we een paar dagen eerder ontmoet hadden.
Ten tweede was haar huid wit. En ten derde leek ze wel erg veel op de vampier van afgelopen zaterdag… Zijn twin misschien?
In ieder geval, ze was negenennegentig procent zeker een vampier. Ashley keek ook een beetje wantrouwend naar haar, maar zag geen enkele reden om alarm te slaan.
Sophie daarentegen, had helemaal niets door.
‘’Sorry, maar kunt u me vertellen hoeveel dit boek is? Er zit geen prijsstickertje op.’’ vroeg ze vriendelijk. De vrouw liep naar haar toe. Ik vermoedde dat haar naam Angela was, tenslotte was dat de naam van de winkel; Angela’s Dream.
Ik keek weer naar de prijskaartjes. Wacht eens… Alleen de oudere generatie vergiste zich nog wel eens. Deze vrouw was iets in de twintig. Nog een reden waarom ik haar dus niet vertrouwde.
Sophie ging echter met de vrouw in gesprek over de schrijfster van het boek, en Ash keek gewoon weer op haar gemak verder.
Hoe moest ik er achter komen of de vrouw een vampier was? Ik had natuurlijk wel genoeg bewijs, maar wat nou als ze toch geen vampier was? Dan had ik een onschuldig iemand aangevallen…
Opeens kreeg ik een idee. Het was geen geweldig idee, totaal niet. Helemaal niet als ze echt een vampier was.
Ik ging met mijn hand in mijn broekzak en haalde er een naald uit. Toch handig om altijd een naald bij je te hebben.
Zachtjes sloop ik naar Ashley.
‘’Gomen Ash.’’ fluisterde ik, en ik prikte met de naald ik haar arm.
‘’Au!’’ gilde ze en ze keek naar haar arm. Vervolgens ging haar blik naar mij, wie een bebloede naald in de hand had.
‘’Mies, waar sloeg dat-‘’
Ze had alleen niet de kans gehad om haar zin af te maken. Angela liep naar ons toe. Haar bloedrode ogen stonden hongerig en ze likte haar lippen. Een teken dat ik gelijk had.
Ik gooide mijn been in de lucht en raakte haar in het gezicht.
‘’Oh fijn, nog een vampier?’’ klaagde Ashley.
‘’Ash dit is niet het moment om te klagen!’’ riep Sophie en ze creëerde met haar hand een tornado. ‘’Aan de kant Mies!”
Gauw dook ik weg, voor de tornado mij ook mee zou sleuren.
De tornado ging als een razende te keer en ging op Angela af. Die had het echter net op tijd in de gaten, en sprong weg.
Sophie vloekte.
Ashley zette zichzelf in vuur en vlam, en stuurde vervolgens al het vuur op Angela af. Vreemd genoeg ging het vuur om haar heen.
‘’What the?’’ vroeg Ashley ontzet. Angela pakte haar ketting en liet die zien.
‘’Een talisman tegen vuur,’’ grijnsde ze. ‘’Je zult me niks kunnen maken.’’
Omdat haar element niks uithaalde, begon Ashley te proberen om haar met fysiek geweld aan te vallen; zonder succes. Angela was veel te snel en te sterk voor haar.
Sophie probeerde ondertussen meerdere tornado’s tegelijk op haar af te sturen, maar helaas ontweek ze die allemaal.
Het begon er dus wanhopig uit te zien. Toen kreeg ik een idee. Een idioot idee. Later zou ik me afvragen; ‘’What the hell was I thinking?’’ maar ik wist dat het onze enige hoop was.
Ik concentreerde hard op de zee. Ik zag hoe het omhoog kwam, hoe het het strand verliet…
Voor ik het wist werkte mijn plan. De grond begon te trillen en iedereen stopte met waar ze mee bezig was geweest. Ik hoorde hoe de zee ruiste. Ik bereide me vast voor; ik moest luchtbubbels voor Ashley en Sophie creëren, in tegenstelling tot mij - daar was ik een paar dagen eerder achter gekomen - konden zij niet onder water ademen.
Daar kwam hij dan. Een enorme tsunami. Angela gilde, Ashley en Sophie keken met open mond toe.
‘’Mies, what the hell were you thinking?’’ riep Ashley ontzet. Ik had geen tijd om antwoord te geven; het glas brak en de tsunami stroomde de winkel in.
Vlug creëerde ik luchtbubbels voor Ashley en Sophie, voor het te laat was. Ik zag hoe Angela tegen stribbelde, maar met mijn wilskracht liet ik de vloedgolf haar meesleuren, helemaal naar de zee, weg van ons.
Even later stonden we zeiknat in de winkel van Angela. Ze had het niet gezegd, maar we wisten dat ze onze armbanden had gewild. Ik vroeg me af waarom. Waarom wilden zij en - vermoedelijk - haar tweelingbroer onze armbanden zo graag?
‘’Nou, dat was me wel een leuk dagje.’’ zei Sophie en ze rilde van de kou.
‘’Gomen, maar dit was het krachtigste wat ik kon bedenken.’’ verontschuldigde ik me.
‘’Gomen? Mies je hebt ons gered!’’ riep Ashley ontzet. ‘’Dat mens eh die vampier bleef Sophie’s tornado’s ontwijken en met die talisman van haar kon ik ook niet veel.’’
Ik bloosde een beetje.
‘’Tja, misschien heb je gelijk. Maar nu zijn we wel zeiknat.’’
‘’Ach ja, ik had het toch warm.’’ grijnsde Sophie. Ik grijnsde terug.
‘’Wel handig eigenlijk. Als we het heet hebben kan ik ons afkoelen.’’
‘’Eh doe maar niet Mies. Ik zie nog zo’n tsunami van je niet zitten.’’ mompelde Ashley. We lachten alle drie. Het duurde zo lang dat we bijna geen adem meer kregen.
Toen we eindelijk weer bijkwamen liepen we de winkel uit.
‘’Nou, ons dagje uit liep letterlijk in het water.’’ besloot Sophie en we lachten weer.
‘’Ach ja, we hebben ons ijsje nog om naar uit te kijken.’’ zei ik. Helaas was ook dat niet waar.
Toen we eindelijk bij de ijswinkel aan kwamen, zag het er niet best uit. Mijn tsunami was blijkbaar hier ook even langs geweest. Er was geen grote schade, maar…
‘’Het ijs!’’ riep Ashley ontzet. ‘’Way to go, Mies! Je tsunami heeft het ijs meegenomen! Dus dat was die derrie op de straten!”
We vielen uitgeput neer op de grond.
‘’Oké, nu is ons dagje uit in het water gevallen.’’ besloot Sophie.
‘’Gomen!’’