004

We zaten al met zijn allen aan onze tafel met de lunch voor ons. Ik zat te kijken of het allemaal wel eetbaar was tot ik Seth hoorde aankomen. Ik spitste mijn oren en hoorde nog wat lichtere voetstappen naast hem. ''Hee jongens! Dit is Rachel.'' hoorde ik Seth zeggen. Gelijk keek ik op en zag ik het beeldschone meisje van vanochtend staan. Even stokte mijn adem en kon ik haar alleen maar aan staren. Eerst keek ze net zo hard terug maar uiteindelijk wendde ze haar blik af. Natuurlijk lette Seth op haar als een waakhond en had hij het al gemerkt ''Collin, hands off. She's mine.'' hoorde ik Seth lachend zeggen. Ik wende snel mijn blik af en keek naar mijn eten. Ik wou eigenlijk wat tegen haar zeggen, maar ik kon het niet. Ze zag er anders uit dan vanochtend. Niet meer zo.. scherp. Voorzichtig gluurde ik tussen mijn wimpers door naar haar. Het enige wat ze deed was een beetje naar haar lunch staren. Wat had ik nu graag tegen der willen praten. Haar op haar gemak stellen. Maar dat kon ik niet. Ik durfde niet. Ik focuste me weer op mijn eten en bedacht wat ik het eerst kon opeten. Ongewild keek ik weer stiekem naar Rachel. Ze schoof een beetje ongemakkelijk heen en weer. Ik kreeg medelijden met haar. Ik, die nooit medelijden heeft met iemand. Ik weet niet wat dit vreemde meisje met me doet, maar ik weet niet of ik het wel zo leuk vind. Weer focuste ik me op mijn eten en nam traag een hap van iets. Het smaakte me alleen niet. Ik keek wat het was, een broodje kalkoen.. Mijn favoriet nog wel! Dit is niet goed. Ongewilt keek ik weer op naar Rachel. Ik zag dat Seth iets in haar oor fluisterde en hoe ze naar hem glimlachte. Gelijk stond ze op en liep weg, met Séth achter haar aan. Met een kleine jaloezie at ik mijn broodje op. ''Collin. Alles goed? Je kijkt zo zuur.'' zegt Embry lachend. Ik grinnik half en sta dan op. ''Ik heb niet zo een honger. Ik ga denk ik maar even een wandeling maken ofzo.'' mompel ik en ik liep snel weg.