Inleiding

Hoi, ik ben Luna. Later vertel ik wel wie ik ben, maar nu even over mijn wereld. Ik leef in een wereld, waar elk mens een bijzondere gave heeft. Elk mens krijgt een voorwerp of dier dat daar bij hoort, en daar is altijd een reden voor. Als iemand dit voorwerp of dier van je afpakt, zal je kracht verzwakken. Niemand weet wat er gebeurt als dat te lang zo is, omdat niemand ooit op het idee is gekomen om dit te doen.
Opeens werden de gaven van mensen gestolen, maar niemand wist hoe dit kwam. Iedereen dacht dat het onmogelijk was. Iedereen had hun voorwerp nog, maar hun gave was er gewoon niet meer. Er werden steeds meer mensen ‘normaal’. Er werden zelfs krachten weggenomen bij kinderen, die later niet eens meer wisten dat ze dit ooit konden. Mensen met gaven werden steeds zeldzamer, en werden meer als ‘speciaal’ gezien. Tegenwoordig weten de mensen niks meer af van de speciale mensen. Vooral in de grote steden wordt door de regering besloten om de mensen met gaven te verbannen, zodat de bevolking niet zouden schrikken van het feit dat deze mensen iets bijzonders konden.

Ik weet zelf niet veel van de normale mensen, omdat ik ben opgegroeid in een klein dorpje. In dit kleine dorpje wonen alleen maar verbannen mensen, maar niemand heeft mij dit verteld toen ik klein was.
Mijn gave is dat ik met dieren kan praten, daarom kreeg ik als kind een dier. Dit dier was een wolf. Men zegt dat als wolven naar de maan huilen, ze met de maan praten en de maan vertelt dit door aan de andere wolven. Omdat ik met dieren kan praten, zou je mij de maan kunnen noemen. Daarom noemden mijn ouders mij Luna, en kreeg ik een wolf. Mijn wolf heb ik Nova genoemd, dit betekent nieuwe ster. Ik heb haar zo genoemd, omdat de sterren en de maan samen de hemel vormen. Ik kan niet zonder haar, en zijn niet zonder mij.

Wil je mijn verhaal lezen? Dan moet je eventjes wachten! Je kunt ondertussen ook mijn andere story lezen.: http://www.quizlet.nl/stories/52521/the-journey-of-love/