58.

Roselyn Valentina Patterson

Toen ik het vliegtuig uitkwam stonden Scooter en Kenny me al op te wachten. Justin was er niet bij omdat het dan waarschijnlijk te gevaarlijk voor mij en hem was met al die fans. Ik begroette Kenny en Scooter vrolijk terwijl Kenny de bagage van me overnam. 'Leuk je weer te zien Rose.' zei Scooter. 'Ja, ook leuk om jullie weer te zien.' Zei ik vrolijk. We liepen het vliegveld uit en stapten toen in de auto die ons naar het hotel reed waar Justin en de rest verbleef. Ik kon echt niet wachten tot ik Justin weer zag. Bij het hotel sprong ik gelijk uit de taxi en pakte mijn bagage. Zo snel als ik kon liep ik het hotel in terwijl ik aan Scooter er Kenny vroeg waar Justin's kamer was. '294.' antwoordde Scooter. ik ging in de lift staan en drukte op de 2e verdieping. Ik wipte ongeduldig van mijn ene op mijn andere been. Scooter moest lachen. 'Rustig maar. Je krijgt hem over nog niet eens een minuut waarschijnlijk al te zien.' Ik kon er niet om lachen. 'Ja, ik heb niet echt geduld denk ik.' zei ik. Toen moest ook Kenny lachen. 'Nee, dat blijkt maar weer.' Uiteindelijk kwam de lift tot stilstand en snel stapte ik uit de lift. Oke, en toen? ik moest bij 294 zijn en ik stond nu bij 210. 'We moeten links.' Zei Scooter. 'En dan helemaal de gang uitlopen en dan weer links en dan ben je er ongeveer.' ik volgde de route die Scooter me net had verteld en inderdaad, daar was kamer 294. Ik klopte op de deur die gelijk open werd gegooid. Voor me stond de mooiste, prachtigste, geweldigste jongen die ik ooit gezien had. Justin keek me met een grijns aan en trok me toen naar zich toe om me te knuffelen. 'Oh, ik heb je zo gemist.' Zei ik terwijl ik mijn hoofd tegen zijn borst legde. 'Ik jou ook Rose.' Justin zuchtte en drukte een kus op mijn hoofd. Daarna liet hij me los en trok me mee naar binnen. Scooter en Kenny waren ondertussen nergens meer te bekennen dus die waren vast al naar hun eigen kamer gegaan of zo. Justin sloot de deur en trok me toen mee op bed. 'Waar slaap ik?' vroeg ik nieuwsgierig terwijl ik de kamer rondkeek. Justin haalde zijn schouders op. 'Zeg maar. Waar jij wilt.' Ook ik haalde m'n schouders op. 'Wat had je in gedachten dan?' ik keek hem glimlachend aan. Justin lachtte terug en trok me op schoot. 'Nou, ik dacht aan dit bed samen met mij maar als je dat niet wil dan regelen we gewoon wat anders.' Ik schudde m'n hoofd. 'Nee, ik wil best bij jou in bed slapen.' 'Ja, durf je dat wel aan.' grinnikte Justin. Ik prikte hem plagend in de zij waardoor Justin achterover ging liggen en ik met hem meeviel. Lachend draaide ik me op m'n buik terwijl ik nog steeds op Justin lag. Justin keek me ook lachend aan en sloeg zijn armen om me heen. Hij tilde zijn hoofd wat op waardoor zijn lippen de mijnen raakten. Ik voelde mijn hart sneller kloppen en ik beantwoordde zijn zoen door met mijn tong over zijn lippen te strijken. Justin haalde zijn lippen van elkaar en mijn tong gleed naar binnen. Opeens schrok ik op van Justin die een onverwachte beweging maakte waardoor ik van Justin afviel. Daarna ging hij snel op mij liggen en zoende me weer. 'I love you, Rose.' Fluisterde hij na een tijdje zachtjes in m'n oor. 'Ik ook van jou, Justin.' Fluisterde ik terug. Justin ging van me af en kwam naast me liggen. 'Ik ben echt zo blij dat je hier een week bent.' Zei Justin toen. Ik glimlachte. 'Ik ook. En dat dankzij jou en Lauren. Serieus, ik vind het nog steeds knap dat jullie gewoon een toneelstukje aan het spelen waren. Het leek allemaal zo echt.' Justin lachte. 'Ja, dat moest ook. Maar toen ik jou die avond aan de telefoon had moest ik wel echt moeite doen om niet in de lach te schieten. En jij was helemaal aan het huilen aan de telefoon.' Ik keek Justin nep-boos aan. 'Jij lag dus helemaal dubbel terwijl ik me toen hartstikke kut voelde. En dan ook nog aan de telefoon zeggen dat het allemaal door jou kwam dat ik ongelukkig was en we het misschien maar beter uit konden maken. Echt ik schrok me dood.' Justin grinnikte en trok me meer naar zich toe. 'Aah, schatje. Ik moest toch iets verzinnen dat het een beetje geloofwaardig klonk en nu is alles goed toch?' Hij drukte een kus op mijn wang. Ik glimlachte. 'Ja, gelukkig wel. Dit was echt de beste verassing ever.' Ik gaf hem ook een kus. Opeens werden we gestoord door geklop op de deur. Het was Pattie die zei dat het avondeten klaar was. 'Hai Pattie!' schreeuwde ik zodat Pattie het zeker kon horen. Ik hoorde Pattie lachen. 'Hai Rose!' Daarna hoorde ik hoe ze weer wegliep. Ik ging rechtop zitten om naar het avondeten te gaan maar Justin trok me weer omver. 'Justin, wat doe je nou?!' Vroeg ik verontwaardigd. 'Jou naar beneden trekken.' Zei Justin. 'Ja, dat snap ik. Maar waarom?' 'Omdat ik wil dat je nog even bij mij blijft liggen.' 'Oja? En waarom wil je dat ik nog even bij jou blijf liggen?' 'Omdat ik van je hou en we maar een week samen hebben.' Ik keek Justin vertederd aan en ging toen tegen Justin aanliggen. Justin sloeg zijn armen weer om me heen terwijl hij af en toe een kusje op mijn hoofd plantte.
Na vijf minuten stelde Justin toch maar voor om naar het avondeten te gaan. Ik knikte en stond op. Justin deed hetzelfde en ik wilde de kamer uitlopen maar Justin hield me tegen door nog even snel zijn lippen op die van mij te drukken. Daarna liep hij glimlachend de kamer uit terwijl ik aan de grond genageld stond. Hij had echt nog werkelijk geen idee wat hij met mij deed. 'Kom je nog?' Vroeg Justin na een paar seconden. Hij stak zijn hoofd om de deur heen en keek me lief aan. Ik glimlachte en knikte. 'Ja, sorry. Ik was even eeh... Je..' Justin drukte zijn wijsvinger tegen m'n lippen en schudde zijn hoofd. 'Het is al goed. Ik snap het al wel. Kom je?' Dat laatste fluisterde hij bijna in m'n oor terwijl hij met zijn lippen even zacht mijn oorlel aanraakte. Ik zuchtte diep. Hij deed het er gewoon om. Gewoon expres want hij wist hoe erg ik van hem hield. Misschien moest ik hem ook een keer gaan plagen. Kijken of hij dat zo leuk vond. Justin keek me met zijn donkerbruine ogen lachend aan en pakte mijn hand vast. 'Sorry Rose. Ik vind het gewoon leuk hoe je dan telkens reageert.' 'Jaja, ik krijg jou nog wel mannetje.' Justin schoot in de lach. 'Mij krijg je niet hoor. Ik kan daar wel tegen.' Toen Justin dat zei schoot ik in de lach. 'Dat zullen we dan nog wel zien.'