Behind the black gates of Mordor. {Lord of the rings} [2]

Toen ik ontsnapt was, probeerde ik constant voort te rennen zonder stoppen, want mijn moeder zei voor ik probeerde te ontsnappen: "Blijven lopen en niet omkijken, ze zullen je achterna komen." Ik denk wel dat ze het doorhadden dat ik was ontsnapt maar dat ze me niet achterna kwamen. Ik moest wel af en toe eens stoppen om op adem te komen, maar ik stopte niet volledig ik wandelde gewoon. Op een keer toen ik echt moest stoppen omdat ik moe was, ik hijgde super hard en ik had honger en dorst, dus ik boog me voorover om even echt op adem te komen. Toen ik terug recht kwam stonden er een paar mannen voor mij met hun pijl en boog op mij gericht. "Wat doe jij hier en wie ben je?" Zei een van de mannen die volgens mij de leider was. "Rosaline, van Mordor. Ik ..." "... Mordor?! Geen mens is ooit ongedeerd uit Mordor gekomen. Tenzij het een spion is." Zei diezelfde man weer. "Laat me dan toch uitpraten. Ik ben Rosaline, van Mordor. Ik was een slavin en ik ben kunnen ontsnappen. Ik moét naar Rivendell." De man stopte zijn pijl weg en de andere mannen deden hetzelfde. "Kom maar mee, ik ben Faramir, van Gondor. Mijn broer vertrekt ook net naar Rivendell. Kom we moeten snel zijn, hij kan elk ogenblik vertrekken." We rende naar een stad, ik dacht dat het Osgiliath heette, ik weet het niet meer zeker. Hij haalde snel een paard voor me. "Boromir! Dit is Rosaline. Ze rijdt met je mee. Ze moet ook naar Rivendell." Hij had het tegen een iets oudere persoon, zijn broer, Boromir. "Rosaline, jouw paard heet Hope. Zorg er goed voor. " Het was een mooi wit paard met golvende manen. Ik ging op het paard zitten en was al direct één met het paard. Ik had helemaal geen ervaring met paarden, maar bij Hope was het direct dik in orde, alsof ik al heel mijn leven kon paardrijden. "Hopelijk tot nog een keer, Faramir." Samen met Boromir reden we de poort uit. Ik draaide me nog 1 keer om en zwaaide nog eens naar Faramir en hij lachte en knikte een keertje naar mij. Dat was de laatste keer dat ik hem zag. Al snel begon Boromir vragen te stellen over waar ik vandaan kwam, wat mijn verhaal was, waarom ik naar Rivendell moest,... Ik beantwoorde al zijn vragen en ik vroeg natuurlijk ook veel dingen aan hem. We hadden een lange weg voor de boeg.