Hoofdstuk1

Trillend duwde ik langzaam de deur open. Mijn blik verstrakte, tranen barsten uit mijn ogen.
Wesley… omringt door een plas bloed met een mes in zijn handpalm. Mijn benen verzwakten, ik viel neer en schreeuwde tot mijn longen ervan scheurde…

Ik schoot wakker, Wesley keek me angstig aan en sloeg zijn armen om me heen.
“Wat heb je gedroomd?” vroeg hij.
“ Je lag in de badkamer onder het bloed…” zei ik al trillend.
“Je hebt beloofd me niet achter te laten, je hebt het beloofd!” ik barste weer in tranen en snakte naar adem.
“Wees niet bang, ik zal er altijd voor je zijn” zei hij en drukte mijn hoofd vervolgens stevig tegen zijn borstkas. Mijn ogen vielen toe en voor ik het wist viel ik weer in slaap.
Bij het wakker worden voelde ik zijn vingertoppen over mijn hals glijden en zo naar mijn borstkas. Hij keek me aan en kuste mijn voorhoofd.
“Goed geslapen?” vroeg hij.
Waarop ik niet antwoordde, hij legde vervolgens zijn hoofd weer neer en ik kuste zijn blote rug. Legde mijn hoofd erop en streelde met men vingers over zijn zij.
“Het kietelt” zei hem lachend.
Ik ging rechtop zitten en bekeek hem, hij zag er zo vredig uit. De pijn was niet meer te lezen in zijn ogen, enkel littekens bedrogen het vredig aspect. Een glimlach verscheen op mijn gezicht. Ik zwaaide een been om hem en ging op zijn kont zitten. Liet vervolgens mijn handen over heel zijn rug glijden, zo zacht… Mijn duimen drukten steviger tegen zijn huid om vervolgens een weg te vinden van zijn staartbeen tot zijn nek. Hij draaide zich om en ik streelde verder over zijn borstkas, mijn hand stopte aan zijn rechterborstkas waar er zich een enorm litteken bevond. Meerdere malen liet ik mijn vingers erover gaan om me vervolgens te bukken en het te kussen. Ik liet mijn hoofd op hem rusten en genoot van zijn vingers die door mijn haar gleden.

Totdat mijn gsm af ging. Ik negeerde het en bleef liggen.
“Moet je niet opnemen?” Vroeg hij.
“Geen zin” zei ik en drukte me steviger tegen hem aan.
Hij nam mijn gsm dat op het nachtkastje lag en keek van wie de oproep kwam.
“Het is je moeder.”
Ik zuchtte en nam met tegenzin op.
“Waar blijf je!” Riep ze.
“Bij een vriendin, dat wist je toch?”
“Je had hier al een uur moeten zijn, ik moet werken en je zou op je zus passen. Het is inmiddels al 16uur!”
Wesley keek me aan, ze riep zo hard dat hij alles kon meeluisteren.
“Sorry, ik ga me haasten. Ik…”
Ik kon mijn zin niet eindigen voordat ze weer begon te schreeuwen.
“ Nu heeft het geen zijn meer, ik heb mijn baas al opgebeld om te zeggen dat ik niet kom.
Dankzij jou ben ik een deel van mijn salaris kwijt. Jou op aarde brengen was het grootste fout die ik ooit heb begaan.”
Haar woorden voelden als messen die door mijn lichaam boorden. Ik liet mijn hoofd bukken en voor ik iets terug kon zeggen had ze al opgehangen. Het voelde aan of er bakstenen vast zaten in mijn keel. Ik probeerde mijn tranen in bedwang te houden en liet mijn gsm op bed neervallen.
Kroop weer dicht tegen Wesley aan die mij stevig in zijn armen hield.
“Het is beter dat we opstaan, denk je niet?” fluisterde hij me.
Met een zucht draaide ik me om en staarde naar het plafond. Haar woorden klonken nog steeds als een ego in mijn gedachte. Een traan gleed over mijn wang, ik legde mijn handen op mijn gezicht en liet ze vervolgens door mijn haar glijden. Warme handen trokken mijn handen opzij en veegden mijn tranen weg. Tedere lippen drukte zich tegen de mijne en voor ik het kon beseffen kusten we. Ik drukte mijn handen tegen zijn borstkas waarbij hij mijn voorhoofd zoende. Een glimlach verscheen op mijn gezicht en ik beet zacht op mijn onderlip van geluk.
“Wat?” vroeg hij lachend.
“Je bent mijne nu” antwoordde ik
Hij keek weg en zijn blik verstrakt.
Tot mijn verbazing stond hij op en liep de kamer uit. Bezorgd ging ik hem achterna, maar voordat ik hem kon inhalen verdween hij in de badkamer. De sleutel draaide zich in het slot, ik ging tegen de muur aanleunen en liet me neer vallen. Vragen of hij zich wel degelijk aan zijn beloftes zou houden kwamen in me op. Ik schoof mijn benen tegen mijn borstkas aan en zwaaide er mijn armen rond. Liet een diepe zucht en op dat ogenblik kwam Aristo aanlopen. Hij was helemaal zwart buiten op zijn neus had hij een witte vlek. Hij keek me aan en kwam vervolgens tegen me liggen.
“lieve kat” zei ik waarop hij me aankeek en nadien weer zijn hoofd op de grond liet rusten.
Wesley kwam uit de badkamer en keek me verbaasd aan.
“wat doe je op de grond?” vroeg hij
“Socialiseren met de kat” antwoord ik op een sarcastische toon.
“zou je je niet beter gaan aankleden?”
Hij vroeg het op zo een onvriendelijke toon dat je er arrogantie in zou kunnen terugvinden.
Met tegenzin stond ik recht en slenterde naar mijn rugzak om er verse kleren uit te halen. Troke ze snel aan en ging de studio -ontspaningsruimte- van hem binnen. Hij zat in de zetel met zijn laptop op zijn schoot. Ik vergezelde hem en liet me naast hem neervallen.
De stilte overheerste een poos de kamer...
" Om hoelaat wil je weg?" vroeg hij.
" Ik weet het niet..." zei ik verward. Mijn aanwezigheid werd precies te veel.
" Wanneer je me weg wilt?" Vroeg ik met ene glimlach, maar ik wist maar al te goed dat de trilling in mijn stem me had verraden.
" Ik vroeg het omdat het al tamelijk laat is en ik niet wil dat je nog meer problemen krijgt met je moeder."
Mijn aandacht richtte zich naar de klok -16:45- Ik ging er verder niet op ingaan en vroeg hem wanneer de eerste trein die ik kon nemen toekwam.
“ er is er al één om 17:30 maar dan moeten we onmiddellijk vertrekken” zei hij.
“ is goed” antwoordde ik kort terug en raapte mijn spullen bijen om ze vervolgens in mijn rugzak te stampen.
“ niets vergeten?” vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd heen en weer en liep de trap af waarbij Wesley snel achter zich riep dat hij me naar het station ging brengen. Eenmaal buiten zagen we onze bus aankomen. We begonnen te crossen om hem toch nog in te kunnen halen. Toen de buschauffeur ons in de verte zag aanlopen was hij zo vriendelijk om op ons te wachten. Bij het opstappen liet Wesley een diepe zucht waarbij hij de man bedankte. We zochten ons en plaats achteraan en plofte beiden neer. De bus vertrok, ik staarde naar buiten en vervolgens naar hem. Hij keek voor zich uit… Toen hij besefte dat ik hem aankeek liet hij zijn blik naar de grond neervallen.
“ aan wat denk je?” vroeg ik bezorgt en nam zijn hand vast.
“ Ik weet niet of het een goed idee was… je weet dat ik bass speel, gitaar en binnen kort weer begin ik weer met skaten. In combinatie met mijn vrienden ga ik maar weinig tijd kunnen besteden aan een relatie.”
Mijn vingers speelden met de zijne, ik gaf geen antwoord. Het was me duidelijk wat hij hiermee wou zeggen en voelde me op de één of ander manier beetgenomen. Hoe had ik kunnen verwachten dat hij me en kans zou geven op relationeel vlak? Ofwel gebruikte hij het om me te manipuleren en zo met me te kunnen vrijen.
“Je zegt niets?” vroeg hij.
Ik keek hem aan en liet vervolgens mijn aandacht weer op onze handen neervallen. Wat verwacht hij dan dat ik zeg? Er was helemaal niets aan toe te voegen. Ik staarde naar de regendruppels die over het raam gleden. Wat verlangde ik dat hij me nu stevig in zijn armen zou nemen. Maar hier kwam er niets van. Me nog meer aan hem hechten zou het enkel moeilijker maken.