Hoofdstuk 1

Mijn gloednieuwe Justin- wekker gaat af.
‘Baby, baby, baby ooooh my Melissa good-mor-ning baby, baby, baby ooooh wake- up Melissa baby, baby, baby! ‘ klinkt er luidt door het huis. Meteen schrik ik wakker. Aan de ene kant baal ik enorm dat mijn droom niet werkelijk was, maar aan de andere kant ben ik zo trots op mijn nieuwe zelf gemaakte Justin wekker! Ik pak hem stevig vast en druk er een kusje op, Justin had in mijn droom gezegd dat mijn kusjes geluk brengen! Ik kan er wel van huilen. Dat deed ik ook, in mijn droom maar sinds ik wakker ben heb ik nog niet gehuild.
Bel de krant. Net op dat moment gaat de telefoon. Ik neem op en zeg ik met mijn allerliefste stemmetje:
‘Hi, met Melissa.’
‘Hoi, ‘ aan de stem hoor ik gelijk dat het Richard is. Ik kan er wel van kotsen en gooi de telefoon in de vissenkom. Dat was misschien ook weer wat overdreven…Ik hoor gestommel boven en zo snel als ik kan vis ik de krakende telefoon uit het water. Gosch, Richard is nog aan het praten ook. Je hoort het alleen niet goed van het water dat er in is gelopen. Alleen wat gekraak. Wat voor passende straf zal mijn tante nu weer bedenken als ze hier achter komt? Waarom over komt mij dit altijd?! Allemaal Richard’ s schuld. Als het nou Justin was. Gelijk lig ik op de grond van die gedachte. Ik sta op en klop mezelf af. Mijn tante en oom zijn trouwens al naar hun werk. Even lijkt het of ik geen lucht meer krijg. Wat was dat gebons dan? Ik sluip naar de deur en trek de klink om laag. De deur begint te kraken. Ik sprint de trap op en weer terug naar beneden. Met een koekenpan in mijn hand kom ik weer terug. Straks is het Justin. Zachtjes giechel ik. Plotseling hoor ik een knal en ik donder van de trap af. Ik wil op staan, maar kan me nog nauwelijks bewegen. Ik begin te gillen, zo hard als ik kan. Dat had ik wel genoeg geoefend bij Justin’ s concert. Ik gilde zo ongeveer het hardst van de hele zaal bij elkaar. Terwijl ik half bewusteloos op de grond lig, verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Ineens zie ik een hoofd tevoorschijn komen, maar het is veel te wazig. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes. Waarom zijn mijn ogen nou ook zo slecht? Ik zucht diep maar er komt bijna geen geluid meer uit. Mijn benen beginnen te trillen. Met alle kracht dat ik nog heb hijs ik mezelf op. Ik ril als een gek en mijn hoofd bonkt alsof er een kabouter in mijn hoofd bommen op mijn hersens afvuurt. Dat is zeker kabouter klus. Op een dag zal ik naar plopsaland vertrekken om hem even met een hamer terug te slaan en dan vertrek ik gelijk naar Selina en sleur ik haar mee het vliegtuig in, waar ik haar vervolgens met alle plezier het vliegtuig uit smijt. Ik ga dan wel mee natuurlijk met Justin samen, maar wij hebben natuurlijk een parachute. Dan kunnen we haar zien gillen, krijsen en vallen. Dan heb ik alleen wel kans dat de toeristen uit het vliegtuig op Justin en mij springen en dat we geplet worden maar als ik bij Justin ben heb ik toch wel alle kracht. Ik heb geen kracht meer om op te staan. Dan denk ik aan mijn droom. Wat nou als ik mezelf een kusje geef? Dat had hij in mijn droom gezegd. Als een zombie haal ik mijn arm naar mijn mond en kus ik mijn eigen arm. Erg charmant. Ik zet mijn voeten op de grond en peuzel mezelf overeind.
Verder schrijven ?
Your choise !