Nachtmerrie

Tom pov:

Ik heb Bill voor de rest van de dag niet meer gezien. Toen onze titularis naar hem toe ging zei hij dat hij ziek was, maar ik geloof het niet. Als hij straks nog wakker is vraag ik het hem wel.
Het is al avond en zodanig dat we morgen vroeg op zouden kunnen moeten we vroeg naar bed.
Hoe komen ze er bij?

Als ik bij onze kamer aankom doe ik voorzichtig de deur open. Bang voor wat ik zal vinden. Hij ligt te slapen, aan zijn uitgelopen make-up en rode ogen zie je dat hij heeft gehuild. Een vlaag van medelijden overspoeld me. Na even in zijn tas gezocht te hebben vind ik zijn make-up remover en wat watjes. Als ik het er allemaal voorzichtig heb afgeveegd steek ik het flesje terug in z'n tas en gooi de watjes weg.
Eigenlijk is hij wel schattig, OK fout Tom zo hoor je niet te denken. Moe val ik in slaap. Tot ik plots wakker wordt van wat gemurmel. Nog half in slaap steek ik het licht aan. Het is 7 uur.

Ik zie Bill onrustig heen en weer bewegen .
'Nee , alsjeblieft niet' hoor ik hem mompelen.
Langzaam rollen er tranen over zijn wangen. Wat moet ik in godsnaam doen. Met een ijselijke gil wordt hij wakker uit zijn nachtmerrie.
Ik zie hoe hij doodsbang rechtschiet?
'Rustig maar het was enkel een droom' zeg ik zo kalm mogelijk. Onzeker loop ik naar hem toe.
'Iemand heeft tegen mij gezegd dat het makkelijker kan zijn om met een vreemde te praten'
Ik zie een waterige glimlach op zijn gezicht verschijnen.
'Toch kan ik het niet... , moest hij het weten hij... ' weet hij er moeilijk uit te brengen. Voorzichtig zet ik me naast hem.
'Ik ben er voor als jij het wil' zeg ik gemeend.
'Danke' hoor ik hem fluisteren.

Ik sla mijn armen om hem heen en wieg hem zachtjes heen en weer. Alsof hij breekbaar is en zo ziet hij er eigenlijk ook wel uit.
Zonder veel na te denken druk ik mijn lippen op de zijne. Ik voel hoe hij onder me verkrampt , maar op het moment dat ik wil terugtrekken ontdooit hij. Meer zelfs hij beantwoord mijn zoen.
'Ich liebe dich' fluister ik in zijn oor.