OO6

Hij legt de camera neer en komt grijnzend dichterbij. Als hij dichtbij genoeg is , begint hij me overal te kietelen. Na een kwartier van smeekbedes om te stoppen, stop hij dan ook, en we gaan weer goed zitten, terwijl ik de tranen van het lachen van mn wangen veeg.
Vier uur later horen we een stem uit de speakers komen, die ons vertelt dat we er bijna zijn en dat we onze eventueel slapende buurjongen/buurmeisje wakker moeten maken. Mark laat zich naar achter vallen en begint heel hard te snurken, waarop ik hem een por geef. Hij springt een halve meter de lucht in, en valt op mijn schoot.
Als we uit de bus zijn gestapt en we onze koffers hebben gepakt, stappen we richting het hotel. Het ziet er best aardig uit, ben benieuwd hoe het er van binnen uitziet. Meneer Kaulitz roept om dat we nog 1,5 uur moeten wachten, omdat we te vroeg gearriveerd zijn, en de kamers nog niet schoon zijn. We planten, met veel gemopper, ons op onze koffers, en de eerste flitsen van fotocamera’s zijn een feit. Algauw begint iedereen foto’s te maken van het hotel, zichzelf, hun koffers of gezamenlijk. Verderop hoor ik een doffe klap, en ik zie dat iemand in slaap is gevallen op zijn koffer, die nu parallel ligt met de grond. Ik schiet in de lach, en Mylene kijkt me raar aan, maar schiet zelf ook al snel in de lach als ze het ziet. Na 1,5 uur krijgt iedereen zijn kamerkaart, en na Mylene ben ik ook aan de beurt, en ik krijg 007. Ik schiet in de lach bij het zien van het nummer. Katy loopt bitchy naar me toe met de mededeling dat zij bij meneer Kaulitz op de kamer gaat. Even later wordt er op mn schouder getikt, en als ik me omdraai zie ik een grijnzende Dahvie, die vertelt dat hij bij mij komt, wat ik helemaal niet erg vind(: Nadat iedereen zn koffers op de kamers heeft gezet en een tas heeft gepakt met zn portemonnee en wat te drinken, verlaten we het hotel weer, om de bus in te gaan die ons naar Monmartre brengt, waar we naar boven lopen om de Sacré Coeur te bekijken. Als we dat hebben gedaan, lopen we weer naar beneden om te verzamelen. Ik laat een karikatuur maken, die kan ik altijd nog aan mn moeder geven. We lopen met zn allen naar een grillrestaurantje, en lopen naar binnen. We gaan zitten, en mogen kiezen wat we willen eten. Als weklaar zijn met eten, lopen we weer naar boven en lopen we naar de Starbucks. We bestellen koffie en lopen, al drinkend , naar de metro, waar we ons na flink duwen en proppen in wurmen. We staan half op elkaar, maar dat mag de pret niet drukken :’’) We stappen uit bij het hotel, en lopen naar binnen, ieder naar onze eigen kamer. Als ik de kamer inloop hoor ik hoe de deur dicht wordt gedaan en voel ik 2 handen op mijn schouders en een paar lippen in mijn nek, ik glimlach en draai me om, kijkend in de ogen van…..