*2.2*~La Push

Ik liep snel naar boven en klom door mijn slaapkamerraam naar buiten. Eens zien, waar was het strand ook alweer? Nou ja, in het bos lopen was ook goed. Ik dacht aan thuis en mijn vriendinnen. Wat moest ik hier nou doen? Ik kende niemand hier. Ik was heel erg in verdachte verzonken. Plotseling botste er iemand tegen me aan. "Sorry.", zei een jongen die me nog vaag bekend voorkwam. "Oh, hey, lang geleden Aurora.", zei hij. "Zo lang geleden dat jij uit mijn geheugen bent verdwenen.", zei ik. "Jacob, maar iedereen zegt Jake.", zei hij. "Maar wat doe je hier?", vroeg hij. "Niks, ik was van plan naar het strand te gaan, maar gaat niet lukken geloof ik." Ik bedacht me net dat ik nog steeds op de grond zat. Nou ja, maakt het uit. "Wil je met mij mee? Er is een kampvuur. Met verhalen van de stam enzo.", zei Jake. "Lijkt me we leuk.", zei ik en ik stond weer op. "We liepen naar het strand. Ik zag het vuur al van ver, maar het was geen normaal vuur. Het was blauw, groenig. Best wel mooi eigenlijk. Ik zag Embry zitten en ik keek vlug de andere kant uit. Hij liep naar Jake toe. "Zijn jullie...?", vroeg hij zachtjes. Jake schudde zijn hoofd. "Dat niet. Maar ik vind haar wel gewoon...", zei hij. "Gewoon? Maar je weet dat het haar pijn gaat doen als je wel..." Was het soms leuk om in raadsels te praten ofzo? Nou ja, maakt niet uit. Ik deed mijn ogen dicht en genoot van de warmte. "Kom je mee naar huis?", vroeg Embry aan mij. "Ik vind het hier eigenlijk best wel gezellig hoor.", zei ik. Ik trok mijn schoenen uit en stond op. "Waar ga je heen?", vroeg Jake. Ik zei niks en liep naar de waterlijn. Ik ging tot aan mijn enkels in het water staan. Wat was het hier toch heerlijk.