Hurt- 4

Er heerste een akelige stilte die uiteindelijk werd verbroken door doffe klanken toen de 5 andere wolven het bos in rende. Na niet meer dan een minuut kwamen er 5 jongens uit het bos lopen. Mijn blik werd onmiddelijk naar Seth getrokken. We bleven elkaar aanstaren tot Quil begon te praten. 'Hoe kunnen we weten dat jij echt Rose bent?' Ik grijnsde lichtjes toen hij mijn oude bijnaam zei. Opeens bedacht ik me dat Jasper nu wel weg kon gaan, ik liep niet langer meer gevaar en hij voelde zich hier duidelijk niet op zijn gemak. 'Eerst wil ik weten of Jasper hier weg kan zonder gevolgen.' Alle wolven richten zich op Sam. Die dacht even diep na maar knikte toen. Ik omhelsde Jasper even en zag hem daarna wegscheuren in de wiite wagen. Toen hij uit het zicht was, was de sfeer opeens heel anders. De wolven lieten hun schouders zakken en hun blik verzachtte ook. 'Dus... ' probeerde Embry de stilte te doorbreken. Ik kreeg de rillingen van een onverwachtte windvlaag. Seth durfde de ontzichtbare grens tussen mij en zijn vrienden over te steken en sloeg zijn arm om mijn middel. Zijn warmte en de vlinders die zijn aanraking met zich mee brachten deden de vlammen in mijn lichaam weer oplaaien. 'Komen jullie binnen?' stelde ik voor en ik gebaarde naar de voordeur. De jongens knikten en lieten mij voor gaan.
Toen iedereen een plek had gevonden in de grote woonkamer, en ik me bevrijd had uit de greep van Seth, begon ik te vertellen. Over mijn ouders, over Forks, over het terug verhuizen, alles. Nadat ik alles had vertelt staarde de jongens me met open monden aan. 'Vertel eens iets over ons wat echt alleen Rose kan weten?' vroeg Paul. De personen naast hem stompte hem even. 'Alleen voor de zekerheid,' mompelde Paul. 'Ehm...' begon ik zachtjes. 'Oh ja, een paar jaar geleden wist je geen cadeautje voor Jared dus heb je een date voor hem geregeld met je nichtje.' Ik lachte zachtjes toen ik eraan terug dacht en ook de andere lagen dubbel. Seth leek het nog een beetje verwarrend te vinden dat ik, zijn inprent, echt een goede vriendin van vroeger was. Jared kwam naar me toe lopen en wilde me omhelzen, maar ik dook onder zijn armen vandaan. Ik richtte me op alle jongens in de kamer. 'Dat ik jullie heb vertelt wie ik ben, betekent niet dat ik het jullie niet kwalijk neem dat jullie de afgelopen tijd voor mij tot een hel hebben gemaakt.' Ik knipperde even met mijn ogen om de opkomende tranen tegen te houden. 'Jullie weten waar de deur is,' zei ik zachtjes en ik liep de kamer uit. 'Rose!' riep iemand, waarvan ik dacht dat het Sam was, me nog na. Maar ik was de trap al opgelopen en sloeg de deur van mijn slaapkamer dicht. Na een paar stille minueten hoorde ik de voordeur dichtgaan en stond ik mezelf toe in huilen uit te barsten.

---

Reacties?
Kudo's?