35-Beschuldigingen

Nessie lag tegen Lillys buik te slapen. Edward kwam voor de zekerheid eens kijken of alles wel goed was met hen, allemaal. Heel voorzichtig hief hij haar in zijn armen. Lilly keek verbaast op. "Ik breng haar naar het huisje, naar haar eigen bed. ze heeft gisteren niet erg veel kunnen slapen, ze moet tijd inhalen." zei hij met een klein glimlachje. Lilly knikte maar bleef zelf liggen tegen leah die in slaap gevallen was. Lilly was zelf ook heel moe. Ze viel in slaap en haar arm viel tegen leahs neus.
Het was niet Leah die de vampiergeur nog van haar huid kon onderscheiden, maar Seth die zijn zus mentaal wou wakkermaken voor haar ronde en Jake die haar wou spreken. Zijn gejank was in de weidse omgeving te horen. Elke wolf die tot Jakes roedel behoorde veranderde van vorm. Ze snapten Seths gehuil niet, het was vol woede en verdriet tegelijk. Embry was de eerste om zijn gedachten te ordenen, meteen daarna Leah die verwilderd opsprong. Lilly sliep er gewoon doorheen, ze werd zelf niet wakker van de 3 grommende wolven die voor haar stonden. De Cullens stormden naar buiten, met Felix op kop. Meteen vloog Embry door de lucht, Seth volgde niet lang daarna, Leah was slim genoeg om uit Felixs buurt te blijven. "Carlisle! Waarom willen die Wolven Lilly vermoorden? Ik dacht dat ze zo goed overeen kwamen?" riep hij uit. llly werd wakker en keek op toen ze Felix zo hoorde roepen. Net achter zijn rug zag ze Embry zijn tanden ontbloten, net zoals ze in haar droom de Wolven iedereen aan stukken had zien scheuren net voordat ze naar haar toe kwamen. Maar er was iets meer geweest, er moest nog iets of iemand achter haar gestaan hebben. Iemand die haar niets wou doen, iemand die zij wilde beschermen, iemand die de wolven niet van haar mochten afnemen. iemand zonder wie ze niet kon leven en tot haar verbazing lag Felix voor haar, in stukjes. Ze gilde het uit toen ze Embry naar Felix zag sluipen. "Niet doen, Embry!" schreeuwde ze, en op dat moment raakte een van de takken haar onderrug waardoor ze niets anders kon dan te gillen en schreeuwen. Felix gooide Embry van zich af, hij deed hem niet eens zoveel pijn als hij zou graag wou doen, want hij had opgemerkt dat hoe kwaad Lilly ook was, ze nooit echt kwaad bleef, en dat ze hem niet kwijt wou. Meteen nam hij Lilly zachtjes in zijn handen en bracht haar naar haar slaapkamer. Vreemd genoeg viel Lilly meteen weer in slaap. Nadat hij even in haar buurt gezeten had, en zeker was dat ze echt goed sliep, ging hij naar beneden bij de Cullens en Jake.
"Wat hadden je beestjes?" vroeg hij vijandig aan Jake. Carlisle probeerde om Felix te sussen, en dankzij Jasper werkte dat ook. "Felix, Rustig aan. Er is niet echt iets gebeurd en ik ben zeker dat Jake hun gedrag kan verklaren." Felix snoof en draaide zich weer naar Jacob. "Wel, ik weet niet hoe je het gaat opnemen, maat." begon hij zacht. Hij stopte even omdat hij Felix niet meer kon zien. Die stopte bruusk voor Jakes neus. "Vertel." commandeerde hij. Jake slikte en vertelde verder.
"Wel, Lilly en Nessie vielen in slaap bij Leah die ook lag te pitten. Edward kwam nessie halen, waardoor Lilly zich anders ging leggen. Leah rook het niet echt, alleen maar in haar gedachten, maar de geur was niet streng genoeg om haar uit haar slaap te halen. Sethwou haar wakker Maken en rook de geur wel, omdat hij wakker was. Embry was ook wakker en door Seths gehuil werd Leah ook wakker. Pas toen ze Embrys en Seths gedachten hoorden, wist ze helemaal zeker wat dat precies betekende." zei Jake. Felix stopte weer voor zijn neus en dit keer haalde Jake wel zijn neus op. "Wat betekende het?" vroeg hij kwaad en luid. jake kreeg het behoorlijk op zijn heupen. "Het betekend dat Haar lichaamsgeur bijna niet meer te ruiken is. Alleen nog maar een vampierenstank, jou geur!" zei hij luid. De Cullens reageerden er niet op, alleen Bella en Edward keken even naar elkaar. Carlisle ging tussen Felix en Jacob staan, net zoals Jasper dat deed, alleen had die net zoals Felix en Emmett zijn spieren al gespannen. "Jake, hoe Lily ook ruikt, het is voor je wolven niet een sein dat ze haar mogen aanvallen." zei Carlisle streng. Jake keek neerbuigend naar hem. "Ze wilden haar ook niet aanvallen, ze waren in hun hoofden aan het ruzie maken." Siste hij. Edward keek met een ruk naar Jake. "Dus toch?" mompelde hij zacht. Bellas gezicht kreeg een fronsrimpel. De Cullens hadden Edwards opmerking begrepen, ook zonder te weten waaraan Jake dacht. Felix keek Jake aan alsof hij hem uitdaagde om het luidop te zeggen. Ondertussen was Edward de enige die de vier mensen onder het open raam wist zitten. "Als ze helemaal naar jou ruikt, is het duidelijk hoe leuk jullie dagje uit met zn tweetjes was voor jou." Zei Jake met een diepe, hese stem. "en denk maar niet dat omdat we niet in de buurt waren, we niet weten wat er precies gebeurd is." vervolgde hij op die verschrikkelijk beschuldigende toon. Edward viel hem bij. "Ik hoop dat jeweet hoe gevaarlijk je het nu voor haar hebt gemaakt?" vroeg Edward sissend op een manier dat alleen een vampier kon. Felix haalde zijn wenkbrauwen op. "Je hebt Nessie toch al eens gezien, neem ik aan?" vroeg Alice om haar duit in het zakje te doen. Felix keek hen een voor een aan. "Dan moet je toegeven dat we al drie jaar verschrikkelijk veel geluk hebben?" vroeg Felix uitdagend. Plots kwamen Seth en Embry binnengestormt, met Leah en Quil achter hen die hen probeerden tegen te houden. Jake stak zijn hand op om ze te doen stoppen. Edward en Carlisle liepen op Felix af. "Drie jaar?" vroegen ze verbaast. Plots keken Alice en Rose naar boven, alice had het voorzien, Rose had het gehoord. Het geluid was heel duidelijk, iemand die aan het overgeven was. Bella, Rose, Alice en Esmee liepen naar boven als 1 vrouw om te gaan helpen. Iedereen wist nu wat er aan de hand was. Felix was de laatste om op te kijken, iedereen hoorde Lilly mompelen. "nee, er is niets aan de hand, ik ben gewoon een beetje misselijk, misschien een griepje. Ik ben er niet aan gewend om veel buiten te komen en zeker niet in zo"n koud klimaat." Lilly lachte. Samen met Rose kwam ze naar beneden, Lilly liep meteen naar de keuken en kwam terug met een paar bananen. toen ze de woonkamer binnenliep, zag ze dat bijna iedereen naar haar keek. Ze zag leahs blik toen die fluisterend aan edward vroeg, "Is het echt waar, Edward? Is het echt zo, Alice?" vroeg ze op een fluistend toontje. Iedereen was verbaast, alleen Edward niet, hij had het al horen aankomen toen Lilly bij Leah lag te slapenm hoe ver ze zou gaan om Lilly te beschermen. Een van de eerste normale mensen die vriendelijk tegen haar deed, ook al verdiende ze het niet. Alice keek op en greep naar haar hoofd. Iedereen verbaasde zich over het feit dat Leah haar hand nam, als "geneesmiddel" tegen Alices hoofdpijn, veroorzaakt door de halfbloed, het schepseltje met 24 chromosomen, net zoals de wolven, dat ze niet kon zien, en dus Lilly ook maar half. Er liep een klein traantje over leahs wang. en nu hadden ook lillys hersenen de klik gemaakt tussende razende wolven, Felix die haar niet aankeek, leah die met de vampiers omging, Leah die huilde en ale vrouwelijke vampiers die haar meteen kwamen helpen toen ze moest overgeven. Haar handen rusten op haar buik, met de banaan vergeten op de grond. ze keek naar Leah, Rose, Bella en naar Felix die haar niet wou aankijken. En iedereen die naar haar gezicht keek, kon de half krankzinnige glimlach op haar gezicht zien. "Wel, Sam heeft dus gelijk gekregen."Zei Quil in een poging om de spanning te breken. iedereen draaide zich naar hem om, niemand in staat om te lachen. Dan plots, een klein, breekbaar gegrinnik van de andere kant van de kamer. afkomstig van een 16 jaar oud meisje, Lilly Volturi, dat zachtjes lachend over haar buik streek, en haar vinger legde op de plaats waar ze net een klein schopje voelde...

Echt Mensen, als dat geen reactie waard is, weet ik het ook niet meer...