*2.1*~La Push

"Jij slaapt hier.", zei Embry. Ik had een kamer aan de zonzijde van het huis. Was op zich wel lekker. Ik gooide mijn schoudertas op de bureaustoel en haalde mijn mobieltje uit mijn broekzak. "Hey Caecilia.", zuchtte ik toen er werd opgenomen. "Jezus, is het echt zo slecht?", vroeg ze. "Nee, maar Embry begon te zeuren over dat ik zo "licht" ben. Apfft, aansteller." Ik wist dat Caecilia wilde protesteren, maar dat deed ze niet. "Aurora, eten!"riep Embry. "Ik moet gaan. Ik spreek je nog. Morgen op de cam?"vroeg ik. "Hoe laat?""Uurtje of zes?""Voor mij of voor jouw?", lachte Caecilia. "Ik gok voor mij, anders wordt het erg laat.""Ik kijk nog wel even hoe laat dat hier is. Bye hone."Ik gooide mijn mobieltje op mijn bed en liep naar beneden. Mijn gezicht betrok toen ik zag wat er op tafel stond. Er stond al een groot bord pasta. Jak. Ik probeerde braaf zoveel mogelijk te eten, maar ik was nog niet eens op de helft of ik het moest er al weer uit. Ik was het gewoon niet meer gewend om zoveel te eten. Ik rende naar de wc. "Gaat het wel?", vroeg Embry die me geschrokken achterna was gelopen. Ik schudde mijn hoofd, maar hield wijselijk mijn mond dicht. Ik ging op de grond zitten met mijn hoofd tegen de muur. Embry liep terug naar de kamer. Het was een erg gehorig huis, dus ik kon precies horen wat er gezegd werd. "Misschien moeten we Carlisle erbij halen.", zei Embry. "Denk je dat hij haar kan helpen?", vroeg Tiffany. "Ja, ik weet het zeker. Ik bel hem nu direct en vraag daarna... Of Jake hier komt. We moesten nog wat afspreken." Fijn, tot mijn conclusie, die meestal juist waren, werd er wéér een dokter bijgehaald. "Nee bedankt, die sla ik over denk ik."