*1.1*~Verhuizen

"Mam, ik wil niet verhuizen!", schreeuwde ik. "Aurora. Je bent in het afgelopen jaar twee keer in het ziekenhuis beland. Schat, het is anderhalf jaar geleden. Ik weet dat het een klap voor je was, maar je moet erover heen komen. Dat kun je hier niet. Alles herinnerd je aan hem. Ga naar La Push. Verandering van omgeving. Het zal je goed doen. En als je zo eigenwijs blijft doen ga je je vader achterna!" Mijn moeder probeerde rustig te blijven, maar ik weigerde om hier weg te gaan. Wat ze over papa zei was een klap in mijn gezicht. Mijn vader was anderhalf jaar geleden omgekomen bij een ernstig treinongeluk. Mijn vader en ik hadden altijd een hechte band gehad. Sinds hij er niet meer was was ik volgens de dokter "depressief". Apfft. En had ik nu een "eetstoornis". Ja vast. Nou, nee, niet dus. Oké, ik geef toe. Ik at veel minder dan vroeger, maar ik kon het gewoon niet binnenhouden. Als ik al dacht aan eten werd ik misselijk. "Mama, wat is er met Aurora?", vroeg Alyson. Alyson was mijn kleine zusje van acht jaar. "Ally, ga maar naar je kamer. Ik kom zo gezellig voorlezen oké?", zei ik voor mijn moeder kon antwoorden. "Mam, ik ga niet en daarmee uit.""Aurora, je moet hier weg. Het is of La Push of een kliniek voor mensen met anorexia.", antwoordde mijn moeder. "Oh, jij bent slecht.", siste ik, onhoorbaar voor mijn moeder. Volgende week ga je naar La Push. Ik heb je vliegticket al besteld en je mag twee koffers meenemen. Ga pakken." Ik zuchtte en liep naar boven.