Hoofdstuk 10.

*-Jasper-*

Het gebeurde allemaal zo snel, dat ik niet besefte dat ik Elizabeth verloor. Mijn schuld de wanhoop kwam me te gemoed stijgen.

Elizabeth kwam lachend naar me toe rennen 'Jasper' riep ze 'ik vind je héél erg lief' ik voelde liefde voor Eliz door me heen stromen. maar toen gebeurde het, ze struikelde en viel, dwars door de glas plaat vlak naast de trap, viel ze van één hoog door het glas. Versteend stonden we allemaal te kijken hoe ze viel in slow motion naar beneden. toen lag ze stil en bewegingloos op de grond. Ze begon te gillen en huilen van de pijn, glas scherven zaten overal in haar lichaam; armen, benen en buik. Ik liep naar de toe ik knielde bij haar neer, Toen de Elizabeth iets wat ze nooit had moeten doen, ze trok een glas scherf uit haar been. Haar geur zweefde mijn neus binnen en ik kon me niet in houden, voordat de andere bij me waren. Zette ik mijn tanden in haar nek en zoog.

Ze hebben me van Elizabeth afgehaald, en naar buiten gestuurd ver weg in de bossen van Alaska. Carlisle verzorgde haar nu. Ik huilde diep van binnen, we hadden besloten dat het veiliger voor Elizabeth was om niet meer bij ons te wonen. Ik snikte.

Elizabeth ging naar een weeshuis.