Hoofdstuk 9.

We waren op weg naar Alaska daar konden we blijven tot Elizabeth veertien werd en naar de hoge school zou moeten.
De vreugde die iedereen in zich had was aanstekelijk en binnen een paar minuten zat iedereen in de auto te grijnzen zelfs Elizabeth al was het meer gewoon lachen.
'mama' zei Elizabeth 'Ja?'de woorden van Esmée glimlachte, 'Mag ik op Ballet?' Esmée had ballet altijd al prachtig gevonden, en nu had ze logisch gezien twee vliegen in één klap. haar geliefde dochter sprak weer, en die wou de droom sport van mama gaan doen. Een glimlach speelde op het gezicht van Carlisle toen onze blikken elkaar troffen in de spiegel.

tijdens de tweede stop wisselde ik met moeite van plek met Esmée die ondertussen vrolijk verder babbelt met Elizabeth die geniet van een blije moeder, zelfs zonder emoties voelen kun je dat zien. Carlisle wisselt een blik met me ondanks zijn blijheid kan ik bezorgdheid ontdekken

Elizabeth is nog niet van hem af!