70.

'Carlisle, wat is er met haar?'vroeg ik hem. 'Ik weet het niet. Ze zou allang weer wakker moeten zijn,'antwoordde hij. 'Alice, wat is er precies gebeurd?'vroeg Cinthia. 'Nou, ik volgde het spoor van s'middags en na een tijdje kwam ik bij Collins huis en, iemand viel Hope aan en hij zei "Ik zie je nog wel kleine" en toen was hij weg,'zei Alice. Cinthia schudde haar hoofd. 'Hij was niet weg. Het was Fabian. Hij is een geest. En... Hij wil waarschijnlijk haar somnium theatrica aanvallen. We moeten haar wakker krijgen. Zo snel mogelijk.' Ik begreep er niets van en ik was niet de enige, maar niemand vroeg ernaar. Het kon me ook eigenlijk weinig schelen. We waren hier al de hele dag. Er was niks gebeurd. Carlisle had geen idee wat er aan de hand was, dus dat hielp ook weinig. 'Seth, ik ben zo terug,'zei Cinthia en ze verdween. Na en half uur kwam ze terug. 'Seth, we moeten zo naar huis.'Ik snapte er helemaal niks van, maar het was Cinthia, dus waarschijnlijk zou ze er wel een goede rede voor hebben. 'Oké, ze mag niet alleen gelaten worden en niemand mag proberen haar wakker te maken. Oké?'zei Cinthia. 'Ik leg het nog wel een keer uit.'

We liepen naar huis. 'Leg je het me nu uit?'vroeg ik Cinthia. 'Ze mag niet alleen blijven voor het geval dat Fabian haar lichaam aanvalt en ze moet niet wakker gemaakt worden, want er is ook grote kans dat haar somnium theatrica wordt aangevallen.'Het klonk nog steeds als, Egyptisch voor mijn part, voor mij, maar ik zou later wel moeite doen om het te begrijpen. Ik was nu doodmoe en bezorgd om Hope.