Hurt- 2

Toen mijn huis in zicht kwam en ik een grote zwarte jeep zag, wilde ik eigenlijk weer omkeren. Maar ik kende hem goed genoeg om te weten dat hij me al lang had gezien of gehoord en me waarschijnlijk achterna kwam als ik nu weg reed. Ik zuchtte dus maar diep en fiets met tegenzin de oprit op. Het portier werd geopend en daarna weer ruw dicht gesmeten. Jasper kwam met grote passen op me af lopen en hij had een blik op zijn gezicht waar zelfs de duivel nog bang van zou worden. Maar hoe dichter hij bij me kwam, hoe meer de trekken in zijn gezicht veranderde. Tot er uiteindelijk alleen nog bezorgdheid over was. Blijkbaar voelde hij aan ik wat voor belabberde staat ik momenteel verkeerde. Hij pakte mijn pols beet en leidde me naar Emmett's auto. Ik protesteerde zwak en zei dat ik naar binnen wilde. 'Er is toch niemand. Je vader en moeder moeten beide overwerken,' bracht hij er zachtjes tegenin terwijl hij een natte pluk haar uit mijn gezicht streek. Nu kon ik geen reden meer bedenken om thuis te willen blijven, maar ik wist wel een rede waarom ik niet naar zíjn huis wilde: Alice. Jammer genoeg is er weinig te kiezen als je beste vriend een vampier is.
Toen we de lange oprit van het Cullen huis hadden afgereden. Stond hij binnen een seconde aan mijn kant van de auto en hielp hij me eruit. Hij begeleidde me naar binnen, liet me zitten op de moderne bank en ging naar de keuken. Na een paar minuten kwam hij al terug met een dampende mok chocomelk en een droge handdoek. De mok werd op de tafel geplaatst en ik sloeg de grote, zachte handdoek om mijn lichaam heen. Hij ging op de andere bank zitten en bestudeerde me terwijl ik in de hete mok begon te blazen. Na een kwartier kwam hij erachter dat ik niet vanzelf zou gaan praten. 'Waarom heb ik niks van je gehoord afgelopen week? Je kwam niet langs, nam de telefoon niet op en belde me niet terug!' 'Je weet best waarom,' antwoordde ik stilletjes. Hij zuchtte diep. 'Mary, ik wil niet dat je me negeert vanwege Alice,' zei hij op een licht gebroken toontje. 'Zo erg kan je me toch niet gemist hebben, ik ben maar een saai mens,' zei ik. Mijn stem klonk diep triest door alle verschillende gebeurtenissen van de afgelopen tijd. Hoewel Seth me altijd steunde in mijn dromen, leek het nu onmogelijk om hem nog als vriend te zien. 'Hou op Mary, je bent mijn beste vriendin, de beste vriendin die ik in mijn hele bestaan heb gehad. Ik wil je niet kwijt.'

----
Sorry dat dit hoofdstuk zo abrupt stopt. Maar ik moet de pc afsluiten van mijn moder. Morgen schrijf ik hieraan verder. Slaap lekker.