33-Romanticus

Elisabeth POV
Toen ik weer binnenkwam zagen mijn ogen nog altijd rood, en ik wist gewoon dat de vampiers roken dat ik gehuild had. Iedereen volgde me met mijn ogen, maar niemand zei er iets van. Ik negeerde Felix om een of andere reden en plofte neer in de zetel naast Emmett. Voor 1 keer had ik er geen probleem mee dat hij zich nooit iets van gespannen situaties aantrok. Hij grijnsde. 'Jagen we er nog een paar X-men film door?' ik knikte. We zaten daar voor een redelijk lange tijd, [drie films, reken zelf maar].
Toen ik naar mijn kamer ging, stond Felix grijnzend voor de deur. Ik lachte zachtjes en duwde hem -zonder effect- om hem uit de weg te krijgen. Hij zag het als een uitdaging en sloeg zijn armen strak om me heen. Hij tilde me zo van de grond en drukte zijn lippen hard op de mijne. Ik probeerde tegen te werken, niet dat ik hem zou kunnen stoppen, maar hij snapte het wel. Hij zette me neer op de grond en keek me vragend aan. ik schudde mijn hoofd. 'Zelfde als altijd.' zei ik zacht. Hij fluisterde iets te zacht voor mijn oren, ik gokte op gevloek. Dan keek hij even naar beneden, of gewoon niet-gefocust naar iets op de grond. Dan keek hij op met een veel grotere grijns. 'Ga jij maar lekker slapen.' zei hij. Ik pakte zijn ijskoude arm vast. 'Wat ben je van plan?' ik was nogal wantrouwig. Als Felix iets in zijn hoofd haalde leek het meestal niet zo'n goeie uitwerking te hebben.Hij probeerde zo mysterieus mogelijk te kijken. 'Dat kom je wel te weten. Oh ja, moest je vannacht te warm hebben, je weet me te vinden...' zei hij grappend en dan was hij ineens verdwenen. Wel, voor hem leek het waarschijnlijk stappen. Ik wist niet meteen wat hij van plan was, en kleedde me om in de badkamer. Met Felix wist je nooit, en ik wist niet hoe erg Embry was. Ik had het in mijn kamer inderdaad behoorlijk warm, maar ik vertikte het om Felix te roepen. Waarschijnlijk had hij de verwarming aangezet of zo.

De volgende morgen werd ik wakker van het zonlicht dat binnen scheen. Ik stond op en rekte me uit. Ik keek naar buiten en herkende de grijze wolf meteen als Leah. Ik zwaaide even naar haar en ik dacht heel even haar poot in de lucht te zien gaan, maar een beetje later stond ze recht en liep ze gewoon weg. Toen ik Beneden kwam, zat Embry met een gespalkt arm en been in de zetel. Esmée had boterkoeken en gaf er een stuk of vijf aan Embry. De andere jongens zaten in de eetkamer met elk een zak koeken voor hun. Om de zoveel Seconden keek er wel iemand naar het hoofd van de tafel, toen ik binnenkwam merkte ik waarom. Leah zat aan tafel, net zoals de jongens en ze at zelf van het eten dat Esmée voor haar had klaargezet. Ze trilde wel, veel eigenlijk. Daarom zat ze wat verder af van de rest. Ik zette me naast haar, ze glimlachte even en trilde wat minder. 'Je zou beter wat verder zitten, voor het geval dat.' zei ze snel. 'Oh, ik vertrouw erop dat je me niets doet.' zei ik lachend. De jongens bleven maar raar kijken naar haar en ook deels naar mij. 'Oke, Quil, wat is er zo raar om te zien?' vroeg ik een beetje geïrriteerd. 'Wel, Leah is eindelijk zo ver gekomen om binnen te eten, ze staat op springen' Hij lachte 'en jij gaat er gewoon naast zitten en ... Dat andere verteld ze je zelf wel.' hij grijnsde en gaf Seth een duw. Leah keek hem kwaad aan, en ik negeerde dat. 'Wat is er... gebeurd?' vroeg ik. 'Embry speelde ... hmm, hij kreeg midden in de nacht het idee om te kijken hoe je aan het slapen was.' zei ze en de trillingen werden erger. 'Hij vergat alleen dat ík ook wakker was. en ik heb hem een lesje geleerd, en om zeker te zijn dat niemand zijn stunt zou herhalen, ben ik daar maar blijven zitten.' Ik zag haar ogen naar Seth flitsen en dan weer naar mij. Ik gaf haar een knuffel en glimlachte. 'Bedankt Leah, ik denk dat je ... heel overtuigend was.' zei ik grijnzend. ik legde mijn hand tegen haar arm, maar het hielp niet. Jasper kwam binnen in een flits. In plaats dat het trillen nog erger werd, verminderde het tot het helemaal stopte. 'Bedankt Jasper.' zei ik snel, maar ik keek hem niet meer aan; Felix kwam aangelopen in een heel goeie bui. Hij kwam binnen en tilde me meteen van mijn stoel. Leah begon te trillen en liep naar buiten om ergere dingen te voorkomen. Seth keek me niet meer aan, en voor het moment deerde het me helemaal niet. 'gedaan met eten?' vroeg hij met een grote lach. ik propte het laatste stukje van mijn ontbijt en knikte, terwijl mijn mond nog bol stond van de boterkoek. Hij grijnsde en nam een mand die blijkbaar ergens anders in de keuken stond.Ik keek hem raar aan. 'Felix, ik heb net gedaan met eten.' zei ik snel. Hij glimlachte. 'Weet ik wel, maar heb ik gezegd dat het voor nu was?' vroeg hij zacht. ik dacht even na en schudde dan mijn hoofd. 'Wel dan?' vroeg hij. Ik haalde snel mijn schouders op. hij haalde mijn jas en hief me weer op zodra ik hem aan had. In de andere hield hij de mand die dicht was zodat ik niet wist wat erin zat. 'Gaan we weg?' vroeg ik. Hij knikte. 'Vandaag hebben wij ... Vakantie.' zei hij snel. 'Felix, we zijn al op vakantie.' zei ik snel. 'Ontspanning dag dan, maakt me echt niet uit hoe je het wilt noemen.' zei hij terwijl hij naar de deur toe stapte. Emmett hing voor de tv en grinnikte toen hij me zo weerloos in Felix' armen zag. Ik stak mijn tong uit en toen werd alles wazig voor mijn ogen. Felix was beginnen met lopen. Het duurde niet lang, maar het was nogal irritant om alles zo aan je voorbij te zien gaan. Duizelingwekkend eigenlijk. Plots stopte Felix. Hij stond voor een klein huisje, hutje. ik keek hem raar aan maar hij deed niets. ik ging naar binnen, het stond er vol met kaarsen rozenblaadjes, zachte muziek. Ik keek achter me, om te merken dat hij eigenlijk voor me stond. Ik keek hem raar aan, argwanend, maar ik lachte nu ik wist waar hij heen wou. Letterlijk zo te zien. hij grijnsde. 'Kunnen we ons "gesprek" van gisterenavond voortzetten?' vroeg ik zacht. 'Nu is de kans dat iemand ons hoort nogal klein, en ik heb Edward en Carlisle gevraagd om de Cullens hier weg te houden, net zoals met Jake en de wolven.' zei hij. Natuurlijk had Felix dit tot in de puntjes geplant, het leek nu verschrikkelijk logisch, net zoals zijn gedrag van gisterenavond...
Hij legde zijn hand tegen mijn wang en kuste me, en deze keer liet ik me met gemak meeslepen. Zijn gedrag was lachwekkend en ook heel aanstekelijk. Voor ik het wist, waren we in de tweede kamer. Waarschijnlijk was die ook heel mooi ingericht en versierd door Felix, maar dat deed er nu echt niet toe. Ik had oog voor heel andere dingen...

[Vanaf hier is Fantasie vereist, have FUn ]