Once...3

Beauty and the beast
het was me totaal ontgaan dat ik geen eten met me had meegenomen. hoe kon ik nu weer zo stom zijn!? ik was het niet gewoon een lekkere maaltijd over te slaan. ik hoorde mijn maag grommen als een wolf. een wolf? ik keek bedenkelijk op. zo'n honger had ik nu ook weer niet. het drong tot me door. mijn ogen werden groter toen ik een warme snuivende adem in mijn nek voelde. ik slikte langzaam, bang dat de wolf me bij de minste beweging zou aanvallen. langzaam, heel langzaam draaide ik mijn hoofd om. ik zag met mijn groene oog de messcherpe tanden van de wolf. ik gilde het uit van angst en kroop angstig achteruit, maar wat ik zag was geen wolf. het leek er een beetje op. een beest zo groot als een paard met een enorme kop keek me aan. zijn vacht wat vuilblond. vreemd flitste het door me heen. maar verder wilde ik er niet bij nadenken, ik kon ook niet. het beest hapte naar me. geschrokken viel ik achterover in het gras. zijn klauwen stonden stevig in de aarde geplant. over zijn snuit zaten 3 diepe schuine sneeën. een grote blonde staart zwiepte langzaam heen en weer. voor de rest was het beest graatmager. het wolvenbeest spande zijn spieren. ik zag het aankomen. net toen het dier aanviel rolde ik opzijn. ik voelde mijn hart tekeer gaan in mijn keel. deze keer had ik het niet zien aankomen. angstig sperde ik mijn ogen open. ik keek recht in de zijne. het dier stopte midden in zijn aanval en keek gefasineerd naar mijn ogen. fijn was dat! vond nu iemand mijn ogen speciaal, dan moest het maarweer een bloeddorstig wolvending zijn. mijn borst ging nog steeds razendsnel op en neer. het beest kwam voorzichtig een stap dichterbij. ik zat als verteend op de grond, mijn blik recht op die van de wolf gericht. ik durfde mijn ogen onder geen beding los te maken van zijn indringende blik. nu ik er eigenlijk op lette waren zijn ogen hemelsblauw. weer vreemd. we staarden elkaar een hele tijd aan. ik moest iets doen. voorzichtig en heel erg op mijn hoede tilde ik mijn hand op. het beest zijn kop flitste naar mijn hand, die bleef nu doodstil in de lucht hangen. ik hield mijn adem in. ik probeerde het dier weer te lokken door mijn ogen zo dicht mogelijk bij hem te brengen. man! wat was ik aan het doen?! de ogen van de wolf flitsten een paar keer van mijn hand naar mijn ogen. weer tilde ik mijn hand wat verder op. ik voelde te toppen van mijn vingers tintelen van de spanning. ik raakte eerst heel verzichtig zijn oor aan. het wolvenbeest veroerde geen vin. misschien wachtte hij het juiste moment af. ik haalde diep adem en schoof mijn hand verder naar zijn kop. ik aaide hem heel voozichtig. het wolvending kneep zijn ogen toe en liet zijn tong uit zijn bek hangen. had hij dit nu graag?