57.

Ik lig met m'n hoofd op Bill zijn borst en genoot van de warmte van de dekens op ons. Mijn gedachten dwalen naar Alex af. Ik voel mezelf schuldig omdat ik plezier met Bill heb en kijk hem aan. 'Wat is er liefje?' vraagt hij en ik slaak een zucht. 'Ik denk aan m’n broer...' Hij pakt me vast en kus men voorhoofd en ik sluit mijn ogen. 'Ik mis hem, Bill. Ik voel me echt schuldig tegenover hem, dat ik hier met jou zoveel plezier kan maken, gewoon...' Hij pakt me lief vast en ik hoor beneden de deurbel gaan. Ik kijk hem aan en kus hem lief en zeg: 'Ik ga even kijken.' Hij knikt en ik ren na beneden, maar Tom heeft de deur al open gedaan en ik kijk wie er is. 'Mams!' roep ik en ren in haar armen en ze kijkt me huilend aan. 'Gaat het m’n kindje en met je zus? Waar is ze?' 'Mams?' vraagt Friedolien en ze komt bij ons kijken en mams pak haar ook vast. 'Wat doe je hier?' vraagt Friedolien en ik zag dat ze een moeilijke blik in haar ogen had. 'Ik kom voor de begrafenis van Alex, we moeten een paar dingen regelen.' Friedolien en ik kijken elkaar moeilijk aan. 'Ok, kom maar binnen.'
*Een paar dagen later
Ik maak me klaar voor de begrafenis en Bill komt bij me staan en slaat z’n armen rond m’n middel en kust men nek. 'Je zou je ook beter klaarmaken.' mompel ik wat moeilijk. Hij zucht en streelt men wang. 'Ik ga me zo klaarmaken.' Ik draai me naar hem toe en kus hem lief. 'Ik ga snel iets eten.' fluister ik. Hij knikt en gaat naar de slaapkamer achter zijn kleren. Ik ga naar beneden om te eten en zie mijn zusje er al helemaal klaar zitten, met een waterige blik in haar ogen. 'Zusje,' en ik pak haar meteen vast en knuffel haar. 'Ik kan het niet,' snikt ze. 'Je moet wel, het is voor onze broer hoor!' ze huilt er alleen harder door. 'Sst Friedolientje ssst,' probeer ik haar te troosten. 'Kom, we gaan eten.' Ze zucht en komt dan toch met mij mee.