Wolvenbloed*7*

i have seen this in my nightmare
ik had helmaal geen zin om naar beneden te gaan. ik trok mijn kleren uit en trok toen mijn japon over mijn hoofd. ik schoof mezelf onder de dekens. mogen was het zondag en kon ik uitslapen en hoefde ik niet te leren. damn! ik had mijn geschiedenis vergeten! O.O hoe dan ook, ik kon strakjes als iedereen gaan slape was naar buite gaan en lekker lang door het bos crossen. ik kreeg een brok in mijn keel. die wolf... nee! die bestond niet! het was gewoon een nachtmerrie en ik zag waarschijnlijk een hert. meteen dacht ik terug aan het dode hert. ik slikte moeizaam. ik schudde mijn hoofd in de hoop ik de gedachte uit mijn hoofd kon schudden. ik had waarschijnlijk gewoon mezelf wakker geschreeuwd toen ik in mijn droom mezelf zag. toch liepen de rillingen over mijn rug. ik kneep wolfje tegen me aan en staarde naar Alfadas(ja ik weet het! een poster een naam geven is MAF!) ik keek in zijn kalmeerende ogen. "ren veilig"fluisterde ik hem toe. ik wachtte en wachtte. eerst hoorde ik mams die met Amandien naar bovenging en weer terug ging, daarna tom en toen mijn ouders. daarna wachtte ik nog een tijdje toen sprong ik mijn bed en nachtkleed uit en opende het raam. ik veranderde in in de gitzwarte wolf. ik sprong naar buiten en lande met mijn krachtige poten op het kippenhok. de kippen fladderden en kakelde als bezetenen. ik lande op het erf en liep rustig naar het veld. aan het raam zat Scheurkies. ik wou weg duiken maar Scheurkies balfte alleen maar vriendelijk naar me alsof hij me herkende. daar was ik wel even verbaast over. darna gromde ik terug. een luider geluid kon ik niet maken maar Scheurkies bleek me te begrijpen. ik spande mijn spieren en schoot vooruit. vreemd daarnet. Scheurkies rook waarschijnlijk dat ik het was. ik zat er niet echt over in en rende gewoon door. konijnen schoten alle kanten uit. eenmaal bij het bos aangekomen rook ik een verdorven geur. "bah! alsof iemand hier rottend vlees heeft neer gegooid!" het was en verschrikkelijke stank. toch had ik nog geen zin om terug te keren. als ik wat dieper het bos in zou gaan zou ik het vast niet meer ruiken. maar hoe dieper ik gin hoe meer de afgrijselijke stank mijn neusgaten binnendrong. net een kerkhof. in mijn favo boeken hadden ze het zo vaak beschreven en nu rook ik het echt. de geur kwam van een rottende hoop veels verderop. ik liep er toch wel nieuswsgierg heen. toen ik zag wat het was had ik het gevoel alsof ik ging kokhalzen(gelukkig deed ik het niet) het hert van mijn nachtmerrie lang vlak aan mijn poten. ik stond in een grote plas bloed. geschrokken deinsde ik achteruit. alsof ik het nog steeds niet geloofde rook ik aan het bloed waardoor mijn snuit ermee bedekt raakte. alsof ik de dood in ogen had gekeken werd ik lijkbleek, voor zover dat ging met al die zwarte vacht, ik ik voelde al het bloed uit mijn hoofd verdwijnen. ik had het gevoel alsof ik zou flauvallen, nou ja ik voelde me toch erg duizelig. ik stompelde achteruit en probeerde bij te komen van de stank, duizeligheid en angst.