46. Beautiful but terrifying
Het was donker, maar toch was er leven. Olette kon het horen, al die dieren. Ze kon ze niet zien, maar zij haar wel. Ze wist niet of ze gevaarlijk waren, dat maakte het allemaal erger. Overal botste ze tegenaan, ze voelde dat haar arm vochtig was. Eigenlijk moest ze stoppen, maar ze kon het niet. Ze werd gedwongen om door te lopen en viel de hele tijd. Ze viel voor het laatst op iets zacht. Ze keek ernaar maar schrok meteen toen ze een geluid hoorde. Ze stond op en wou haar stok trekken maar die had ze niet bij zich. Ze keek om haar heen, en zag een licht. Ze rende op het licht af terwijl het gevaar naderde. Toen ze er was zag ze sneeuw, overal. Ze keek om haar heen, ze was weg van de plek die zo donker was. Ze liep in de sneeuw verder en liet voetsporen achter. Haar hart begon sneller te kloppen en ze voelde dat het pijn deed. Ze keek opnieuw om haar heen en zag iets prachtigs staan in de sneeuw. Ze liep erop af, ze moest weten wat het was. Ze voelde iets branden op haar borst. Ze pakte haar ketting en keek ernaar. Toen ze weer keek naar dat iets, was het weg. Ze keek om haar heen, en hoorde het sneeuw kraken. Steeds dichterbij. Ze draaide zich om en zag wat er stond. Met gespreedde ogen keek ze ernaar. Ze was bang. Ze wou zo graag weg kijken, maar als ze dat deed was ze dood. Hoe kon zoiets moois zo iets vreselijks doen? Ze kon niet knipperen, ze was te bang dat dat haar einde zou betekenen. Ze liep langzaam achteruit tot ze achter haar ook iets hoorde kraken. Ze keek heel snel om en zag dat er nog eentje achter haar stond. Ze rende snel weg en draaide zich weer om. Ze stonden naast elkaar, klaar om haar te doden. Ze zakte door haar knieën van angst. Ze moest ze snel mogelijk weg voordat er meer zouden komen. Ze hoorde weer gekraak achter haar. Ze stond trillend op en rende weer verder. Ze zag een rode lijn in de sneeuw en volgde het. Ze kon niet stoppen met rennen, ze was gered. Het was een mens, dat was zeker. Ze riep hem maar er kwam geen geluid uit haar keel. Toen ze zag dat hij het duister weer in was gegaan gaf ze het op. Ze wou niet het bos in dus draaide ze zich om en stond oog in oog met de mooie wezens. Ze waren over haar heen gebogen, hun handen klaar om haar te wurgen. Ze wist niet hoeveel het er waren, ze kon ze niet tellen. Het enige wat ze kon was blijven kijken. Ze voelde haar ogen branden en sloot haar ogen. Het laatste was ze voelde was doodse angst en pijn. "Ik ben bang."
Geschrokken werd Olette wakker. Het was de volgende dag al zag ze. Ze was helemaal nat van het zweet en ook haar wangen waren nat. Ze ging rechtop zitten met een bonkend hoofd. Ze had oog in oog gestaan met één van haar grootste angsten. Ze stond op en pakte haar toilettas en uniform. Nog na trillend liep ze de badkamer in.
Ze had een hete douche genomen en haar huid was er helemaal rood van geworden. Het boeide haar niet. Ze ging zitten in de leerlingenkamer met haar tas naast haar. Ze moest nog een uur wachten tot Blaise beneden zou komen. Met een zucht ging ze verder met de kerstkaarten. Haar hoofd bonkte enorm. Waarom had ze weer een nachtmerrie? Ze had liever die droomloze nachten, met af en toe iets grappigs ertussen.
Ze was al een halfuur bezig en besloot dat het beter was om te stoppen. Toen ze alles weer had opgeborgen in haar tas legde ze haar hoofd in haar handen, waarom had ze die droom gehad? De laatste dat ze aan die wezens gedacht had was toen ze in de ziekenzaal zat. Er waren al wat mensen in de leerlingenkamer gekomen, waaronder Draco. Ze keek naar zijn rug, aangezien hij met zijn rug naar haar wees. Het gaf ergens een rustgevend gevoel aan haar. Ze zuchtte en liep opnieuw naar boven om één van de boeken van Zwamdrift te pakken. Ze moest weten waarom ze die ketting had, en waarom het in haar droom zat.
Srry voor het slechte stukje, ik ben nerveus omdat ik pas donderdag te horen krijg of ik maar mavo of havo ga. Ik wil het zo graag nu weten! T^TKudo? Reactie?
Reageer (3)
Doet me heel erg denken aan The Weeping Angels. (brr...)
1 decennium geledenLeuk!!!
1 decennium geleden
wat is haar grootste angst?
1 decennium geledenwat is er nou met die ketting?
maakt niet uit iedereen is nerveus als je niet weet wat je volgend jaar mag gaan doen. Ik wil zelf weten of ik naar havo 3 mag of niet
love it!!
snel verder!!
xx