Wolvenbloed*5*

a nightmare
alde liedjes van Children of bodom waren nu al allemaal voorbij en de stem van tarja klonk in mijn oren. Nightwish deed het nog altijd geweldig. nog altijd wtaarde ik over het erf uit, dromerig. "ever dream" stopte en "the siren" nam het over. ik geeuwde en strekte me uit. ik legde mijn hoofd op mijn armen en dommelde in terwijl "the siren" no steeds in mijn hoofd bleef galmen:

A lady with a violin playing to
the seals
Hearken to the sound of calling

Who tied my hands to
the wheel?
The zodiac turns over me
(Come to me)
Somewhere there my fate
revealed
I hear but how will I see

I tied myself to the wheel
The winds talk to my sails,
not me
(Come to me)
Somewhere there my fate
revealed
I hear but how will I see

http://www.youtube.com/watch?v=RuqUoMfgMvM
verschrikkelijk hard klonk het niet dus ik viel redelijk snel in slaap. alles liedjes gingen aan me voorbij zonder dat ze echt to me door drongen. ik droomde langzaam weg.


ik rende door de bossen maar had mezelf niet onder controle alsof ik als een machine aangedreven werd. het bos kwam me erg bekend voor en ik wist dat het het bos hier vlakbij was maar sconk ik geen aandacht aan. ik zat iets achterna. iets bruinachtigs. een hert! in mijn gadachten stopte ik maar in mijn droom rende ik verder. "stop!!!" "nee doorgaan!" ik schrok van de stem in mijn hoofd of wiens hoofd het ook was. ik dwong mijn poten te stopen maar ze gehoorzaamden niet. ik wilde gillen maar er kwam alleen maar een wolfachtig guild voort. maar geen geluid van pijn zoals ik wilde maar van leedvermaak. het geluid ging door merg en been en werd door alles bomen terug gekaatst. ik bewoog onrustig in mijn slaap. ik of wat-het-ook-was versnelde mijn of zijn pas. ik schoot volledig tegen mijn wil vooruit en hapte toe. en hert viel dodelijk gewond op de grond en ik hapte weer eens toe. bloed vloeide uit het lichaam. ik scheurde de buik open en stapte toen achteruit. even dacht ik dat ik de controle over mezelf terug had maar ik bleef aan de grond genageld. toen draaide ik mijn kop om. weer zette ik me in beweging. ik passeerde een groene omheinig. ik wilde er naartoe maar het lichaam waarin ik gevangen zat niet. ik stopte aan de bosrand en keek over het veld uit. ik zag mijn huis. ik tuurde naar het huis en zag mijn raam. ik schrok. ik zag mezelf! onrustig bewegend op de vesnterbank maar met gesloten ogen. weer wilde ik schreeuwen en weer hoorde ik dat afgrijselijke geluid.


ik schrok wakker. uit automatisme keek ik naar het bos. ik zag een schim in het duister van het bos verdwijnen. ikrilde van angst. ik had het gevoel alos er iets was of juist iets weg was. angstig keek ik om me heen. opgelucht haalde ik adem toen ik doorhad wat ik miste. mijn ipod was gestopt. de batterij was zo te zien leeg. ik probeerde te lachen om mijn eigen angst maar mijn stem klonk schor. ik haalde de dopjes uit mijn oren en stopte de ipod terug in mijn zakkie. weer schrok ik van een geluid. deze keer van een bekend geluid. Fanny!!!! eten!!!! ik zuchtte en liep de trap af.