Your little sister and their little brother [JB] 125*

#BO POV

’Waar blijft Joe eigenlijk?’ vraag Jinse met een licht ongeruste ondertoon in haar stem. ’Ik zal eens gaan kijken’ antwoordt Nick. Toch blijft hij gewoon zitten en hij eet verder, terwijl ik en Jinse hem aanstaren. Uiteindelijk staat hij toch op. ’Doe jezelf niet pijn he’ zegt Jinse sarcastisch wanneer hij zich recht hijst. Hij kijkt haar even droog aan en loopt dan via de schuifdeur naar buiten. Na nog geen 2 seconden komt hij lachend terug binnen, achter hem loopt een kletsnatte Joe. ’Oei Joe, wist je het niet? De badkamer was niet bezet hoor’ zeg ik schijnheilig wanneer Denise binnenkomt. Hij kijkt me kwaad aan en Denise trekt een wenkbrauw op. ’Joe wat is hier aan de hand?’ vraagt ze. ’Ja Joe?’ vraag Nick half lachend. Joe werpt een blik op Jinse en kijkt dan naar Denise. ’In het zwembad gevallen’ zegt hij nors. ’Echt?’ vraag ik verbaasd. ’Typisch’ zegt Denise hoofdschuddend. ’Ga je maar omkleden, je verpest de hele keuken nog’ zegt ze dan. Joe komt naast me door gelopen en kan het niet laten om wat water op me te spatten. Wat niet eerlijk is aangezien ik Jinse alleen maar heb aangespoord en hem nu een hééél klein beetje heb geplaagd.
’Wat gaan we doehoen?’ zeurt Frankie. ’Speel maar iets op de playstation’ zegt Nick verveeld. Ik lig met mijn hoofd op zijn schoot en hij wrijft zachtjes door mijn haren. ’Wil je meespelen?’ vraagt Frankie. ’Vraag maar aan Joe of Jinse’ antwoordt Nick. Frankie loopt naar boven en ik draai mijn hoofd naar Nick. ’Foei, je broertje laten zitten’ zeg ik beschuldigend. ’Wat?! Ik heb hem toch geholpen?’ vraagt hij verbaasd. ’En daarbij, ik ben liever bij jou’ zegt hij dan met een glimlach. ’Goed geantwoord’ zeg ik lachend. Ik sluit mijn ogen en geniet nog steeds van Nicks vingers die door mijn haren strelen.
’Gaan jullie hier de hele dag binnenzitten?’ vraagt Denise. ’Waarom gaan jullie niet buiten zitten? In de zon. Ik zweer het, de jeugd van tegenwoordig. Altijd maar binnen zitten’ zegt ze hoofdschuddend. ’Zullen we dan maar naar buiten gaan?’ stel ik met tegenzin voor. Nick knikt en ik zet me langzaam recht.
Lui plof ik neer in een ligstoel en met de zon op mijn gezicht, ben ik zo geneigd terug in slaap te vallen. Ik ben lekker aan het doezelen, als ik ineens een schaduw boven me voel. Lui open ik één oog en ik kijk recht in Nick’s ogen. ’Niet in slaap vallen he’ zegt hij lachend. Ik schud mijn hoofd en sluit mijn ogen weer.

Uit het niets, voel ik twee zachte lippen op die van mij en ik glimlach. ’Dag Nick’ lach ik. Ik open mijn ogen en kijk recht in die oh zo vertrouwde bruine ogen, alleen ze horen niet bij Nick. ’Dag’ zegt Joe.