Your little sister and their little brother [JB] 120*

~BO POV~

’Heb je het?’ vraag ik zodra Joe en Jinse binnenkomen.
’Uhu’ zegt Jinse.
’Ok, dan zullen we maar beginnen zeker?’ zeg ik. We nemen alles wat we nodig hebben. Ik begin de boter en de suiker te kloppen, maar het lukt niet goed, opeens voel ik 2 handen op die van mij. Nick leunt tegen me aan en hij helpt me met het kloppen. Zijn kin steunt op mijn schouder en ik kan het niet laten om hem telkens vanuit mijn ooghoeken aan te kijken. ’Klaar’ zegt Nick. Hij laat me los en doet een stap achteruit, ik doe ook een stap achteruit en neem hem bij zijn polsen vast. ’Wie heeft gezegd dat je me mocht loslaten?’ vraag ik plagend.
’Mhh nu je het zegt’ antwoordt hij en hij neemt me terug vast. Lachend draai ik me om en ik moet nog harder lachen als ik Joe en Jinse bezig zie. Joe zit Jinse de hele tijd stukjes chocolade te voeren, terwijl ze elkaar diep in de ogen kijken. ’Hé tortelduifjes’ roep ik hard. ’Die chocolade hebben we nog nodig’ Duidelijk met tegenzin scheuren ze hun blik van elkaar los en gaan verder met het recept…
We leggen net de laatste hand aan het glazuur als we gestommel horen aan de deur. ’Hier breng hem naar onze kamer’ zeg ik tegen Nick.
’Waarom naar jullie kamer?’ vraagt Joe.
Ik kijk hem scheef aan, ’als hij bij Lies en Kevin staat gaat Lies hem zien. En iedereen weet dat als hij bij jou staat er niet veel meer van zal overblijven’ De deur gaat open en ik duw Nick de cake in zijn handen. Joe kijkt me nog even nep-kwaad aan en ik steek mijn tong naar hem uit.

-tijdsprong-

~LIES POV~

Hand en hand lopen Kevin en ik door het donker, het enige licht is afkomstig van de maan en de sterren. Ik voel me nu zo goed, Kevin heeft er de perfecte dag van gemaakt en om af te sluiten een etentje. Hij heeft zelfs gekookt. Ik speel wat met mijn armband die ik van Kevin heb gekregen, alle belangrijke data van ons staat erin gekerfd en er is nog genoeg plaats voor de komende gebeurtenissen. Ons huwelijk, ik kijk er echt zo naar uit.
’Hier’ zegt Kevin. Hij gaat zitten en trekt me op zijn schoot, ik zie hoe hij naar de sterrenhemel kijkt, maar ik heb er op dit moment geen behoefte aan. Waarom naar die sterren kijken, als ik naar mijn eigen ster kan kijken. Kevin merkt dat ik naar hem kijk en lacht naar me. Hij drukt een kus op mijn lippen en legt zijn hoofd dan tegen het mijne. Samen kijken we naar boven en zien nog net hoe een vallende ster voorbijvliegt. ’Wat is je wens?’ vraagt Kevin.
’Dat alles zoals nu blijft, zo perfect’ zeg ik. ’En jij?’
’Ik hoef niets te wensen, ik heb jou’ zegt hij lief. Ik voel me nu zo intens gelukkig, ik heb het gevoel dat als ik nog breder zou lachen, mijn wangen zouden scheuren.