Your little sister and their little brother [JB] 115*

~BO POV~

’Ik denk dat het tijd wordt om naar huis te gaan’ zegt Lies. Om de beurten is iedereen even naar Nick komen kijken en nu zitten we stiekem allemaal hier.
’Maar ik wil nog niet weg, kan ik niet hier blijven?’ vraag ik.
’Ik zou het aan de dokter kunnen vragen’ zegt Kevin. Hij verdwijnt naar de gang en komt niet veel later terug. ’Het gaat, maar je hebt je spullen niet hier’ zegt hij.
’Kunnen we die niet morgenvroeg brengen?’ vraagt Jinse. Ik knik, ’als jullie dat willen doen’
Uiteindelijk vertrekt iedereen en blijf ik alleen achter met Nick. We kijken samen naar tv en ik zie hoe hij stilletjes in slaap valt. Mijn oogleden voelen ook zwaar aan en ik besluit dat ik misschien beter mijn schoenen en vest uitdoe. Ik loop even naar de badkamer, daar plens ik wat water in mijn gezicht. Met wat tandpasta probeer ik mijn tanden enigszins wat te poetsen. Ik hang mijn trui op aan de haak en zet mijn schoenen aan de kant. Zachtjes doe ik de deur open en ik zie Nick naar tv kijken, ’terug wakker?’ vraag ik.
’Ja maar ik ben nog moe’ antwoordt hij.
’Dan gaan we maar slapen zeker?’ vraag ik.
’Kom maar bij mij’ zegt hij en hij schuift op.
’Nee dan heb je toch geen plaats meer’
’Komaan kom er gewoon bij’ Ik zet me op bed en schuif mijn benen onder de dekens, dan leg ik me op mijn zij zodat ik met mijn rug tegen Nick’s buik lig. Hij slaat zijn arm om me heen en al snel beland ik in dromenland.

Nick moet nog enkele dagen in het ziekenhuis blijven, ik ga hem elke dag opzoeken en blijf soms bij hem slapen, uiteindelijk wordt hij uit het ziekenhuis ontslagen. ’Denk erbij na om bij het skieën nog niet meteen te zot te doen. Geen al te grote inspanningen’ drukt de dokter Nick op het hart. Nick mompelt wat en dan lopen we naar buiten waar Big Rob met de huurauto wacht. We kruipen vanachter dicht tegen elkaar aan, we lachen de hele tijd. ’Ik ben blij dat ik daar eindelijk weg ben’ zegt Nick. Hij werpt nog een laatste blik op het ziekenhuis en dan rijden we de straat uit.
’Wat wil je doen vandaag?’ vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. ’Maakt niet uit zolang ik bij jou ben’ Ik druk een klein kusje op zijn lippen en leg mijn hoofd op zijn schouder en samen kijken we naar de huizen die we voorbijrijden.
’Iemand hier?’ vraag ik als we de chalet [is een beter woord dan hut x’D] binnenkomen. Ik sleep Nick’s koffer met me mee ook al wilt hij hem zelf dragen. ’Geef nu hier’ zegt hij.
’Nee je mag geen grote inspanningen doen’ zeg ik. Hij reikt langs me naar de koffer, snel druk ik een kus op zijn lippen, ik leg mijn hand in zijn hals en voel Nick’s armen om mijn middel.
’Huur een kamer ofzo’
’Misschien doen we dat wel’ zeg ik tegen Joe die ineens achter ons staat en ik steek mijn tong uit. ’Kom’ zeg ik en ik trek Nick met me mee naar onze kamer. Nick gaat in de zetel zitten en trekt me op zijn schoot hij slaat zijn armen om mij heen en ik leun achterover.