Your little sister and their little brother [JB] 87*

*Bo POV*

De laatste klanken van ‘Goodnight and Goodbye’ sterven weg, JB gaat van het podium af en de lichten springen aan. Iedereen druipt langzaam af en het gelukzalig gevoel van het concert neemt af. Wetend dat het afscheid niet meer ver weg is, loop ik achter Jinse en Lies aan die meteen backstage gaan.
’Jullie waren geweldig!’ zegt Jinse.
’Zoals elke keer’ vult Lies haar aan.
Zelf zwijg ik, ik wil Nick niet aankijken. Zeker niet nu ik weet dat het de laatste keer in 2 maanden gaat zijn.
Ik voel hoe 2 sterke armen me stevig omhelzen en Nick legt zijn kin op mijn schouder, uit zijn ooghoeken kijkt hij me aan. De rest gaat langzaam weg om ons wat privacy te gunnen en Nick draait me langzaam om. Hij legt zijn vinger onder mijn kin en ligt langzaam mijn hoofd op, ik kijk hem recht in de ogen.
’We komen er wel door, ik bel je elke dag. Ik zal zelfs videos maken en die doorsturen’ zegt hij. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht, ik stel me al voor hoe dat eruit zal zien. Ik slik mijn tranen door, het is niet alsof ik hem nooit meer zal zien. Die 2 maanden zijn gewoon een beproeving, daarna kan ik zoveel ik wil met hem samen zijn.
’Ik hou van je’ zeg ik en omhels hem stevig.
’Ik hou ook van je’ zegt hij en geeft me een innige TZ.
’Bo?! Je mama is er’ zegt Joe. Ik knik, neem Nick’s hand vast en loop met hem naar buiten. Daar staat Kevin met zijn arm om Lies haar middel. Jinse geeft Joe nog een kus op de mond en stap dan in de auto. Ik neem afscheid van iedereen en omhels Nick nog eens voor de laatste keer en druk een snel kusje op zijn mond dan stap ik in en ga naast Jinse in de auto zitten. De auto vertrekt en ik zie Nick langzaam uit het zicht verdwijnen.

-een maand later-

Ik klik Nick’s e-mailadres aan en druk op verzenden. Tevreden sta ik op van mijn stoel en dan zet de tv op. Met een glimlach op mijn gezicht kijk ik zonder echt te zien wat er op staat. Het is nu al een maand, ik zit in de helft van mijn Nickloze tijd., Ik mis hem heel erg, maar hij belt me elke dag en stuurt meerdere keren per dag mailtjes en videoberichten. Ik schrik wakker uit mijn gedachten als er ineens foto van Nick in beeld komt. Snel kijk ik rond en grijp de zapper onder mijn kussen uit, ik duw de volumeknop hard in. ’..met een onbekend meisje. Tijdens een handtekeningsessie was duidelijk dat er iets aan het bloeien is toen ze Nick een innige kus op de mond gaf’ ze laten een foto zien van een blond meisje die een kus drukt op Nick’s lippen. Nick’s lippen, mijn lippen!! De lippen die ik al zolang mis een ijskoude rilling gaat door me heen en ik zie dat er druppels op mijn broek vallen. Ik ga met mijn hand naar mijn gezicht en voel de tranen stromen. Het blonde meisje van op de foto komt in beeld, ’Ja het is waar. Nick en ik zijn een koppel’ ik spring recht uit de zetel, loop naar de tv en duw hem uit. Dan loop ik naar boven en snikkend laat ik me op bed vallen.

-de volgende dag-

Mijn gsm ligt zich suf te trillen op mijn nachtkastje, maar ik heb geen fut om op te nemen. Ik wil niemand spreken, Jinse is gisteren ook al langs geweest. Ze wil het niet geloven, ‘er is zeker een verklaring voor’ zegt ze. Zelf kan ik het ook niet geloven, maar het bewijs is er.
Losse zinnen van Miley Cyrus’ ‘Goodbye’ komen op in mijn hoofd.
‘I remember when we kissed I still feel it on my lips'. ‘I can honestly say you’ve been on my mind since I woke up today’.
Ik grijp naar de ketting, die voortdurend rond mijn hals heeft gehangen sinds Nick hem bij me om heeft gedaan. Ik trek hem over mijn hoofd en leg hem open in mijn handpalm. Als ik de foto van mij en Nick zie, zwellen de tranen op achter mijn oogleden. De tranen stromen uit mijn ooghoeken, ik denk aan alle mooie momenten samen. Die perfecte dag dat hij voor me had gepland, toen hij me uit het water had gered. Ik mis hem zo hard, het doet pijn, zowel mentaal als fysiek, ik doe mijn hand dicht waardoor het hartje ook dichtklapt. Mijn handen schuiven naar voren over mijn bed tot ik mijn mijn gezicht tussen de dekens lig, overmand door mijn verdriet barst ik in snikken uit. Mijn schouders schokken hevig en mijn dekens zijn al snel nat van mijn tranen. Opeens wordt er op de deur geklopt, niet snel daarna komen Frankie en Sofie binnen. Ik denk er niet bij na dat Frankie hier is, het dringt niet fatsoenlijk tot me door wat het betekent. Snel veeg ik mijn tranen weg, ga recht zitten en tover een waterig glimlach op gezicht.
’Gaat het?’ vraagt Frankie bezorgt.
’Ja het gaat wel’ zeg ik en ik doe alle moeite van de wereld om niet weer in tranen uit te barsten. Hij loopt naar mijn bed en slaat zijn kleine armpjes om me heen, Sofie komt er ook mij en slaat ook haar kleine armen om me heen. Wat zijn ze toch lief. denk je. Nick was ook zo.. als vanzelf komen de tranen weer.
’Niet wenen’ zegt Frankie en wrijft over mijn rug, het is zo lief dat ik nog harder ga wenen.
’We hebben chocolade voor je’ zegt Sofie.
’Ja en we hebben ijs beneden’ vult Frankie aan, ze springen van het bed af en trekken me mee naar beneden. Half lachend en half wenend laat ik me meesleuren.