Hell...

Starend kijk ik naar mijn schoenen. Met mijn handen in mijn haar zit ik op een bankje ergens vlakbij het skate park. Het lijkt net of mijn hele leven weer een hel wordt net zoals vroeger. Maar dan is het nu veel erger. Als klein meisje van vijf was mijn leven al een hel. Alleen maar omdat ik "anders" ben. Dag in dag uit ging het door. Ik veranderde omdat mijn ouders uit elkaar waren. Mijn vader was mijn voorbeeld. Ik heb nooit echt manieren geleerd. Naar Diana luisterde ik nooit. Zij wilde zo graag dat ik meisjes achtig werd. Mijn hele vroegere leven komt weer op in mijn gedachten. Alleen maar omdat alles opnieuw begint. Maar dit is veel en veel erger. Nooit gedacht dat skaters er zo erg om zouden flippen. Me willen vermoorden. Volgens mij wordt er door iemand gewoon shit geluld.
Ik heb niks verkeerd gedaan. Nooit! Maar dan ook echt nooit!
Boos sta ik op, gooi mijn board voor me op de grond en skate naar het park. Eenmaal daar aangekomen zie ik dat een meisje met lang blond haar en veel tuttige kleding aan. Ze komt me best wel bekend voor en staat te praten met... Nee!, dat meen je niet?! Dat kan nooit! Dat is..dat is..Britney! Kut! En ze praat met een paar skaters. Volgens mij komt dat alles van haar. Als de jongens weg gaan staat Britney daar nog alleen in het skate park. Het is al wel donker en de lichten staan aan. Boos loop ik op haar af en tik haar aan op haar schouder. Ze draait zich om en kijkt me met een arrogante blik aan. 'Wat lul jij allemaal over mij?!' roep ik boos. 'Ik? Ha, ik niet hoor. Dit keer beschermde ik je. Die jongens denken dat jij shit over skaters lult en dat je alles faked' zegt ze arrogant. 'What the...! Jij Britney beschermt mij?' vraag ik verbaasd. 'Ja, Ik bedoel jij bent Jennifer en ik ben er pas achter gekomen dat jou neef mijn zus vriendje is' 'Is dat jou zus? Ze kwam me al bekend voor' lach ik. 'Maar je moet echt zo snel mogelijk weg. Die gasten komen allemaal zo terug dan ga je echt dood' zegt ze snel.
In de verte horen we gelach en geroep van een groep skaters. 'Oh shit! We moeten hier echt weg!' fluister ik. Net als we weg willen gaan hebben de skaters mij gezien. Ze komen in een kring rond me staan. Hun gezichten staan op onweer.