-002-

‘Amy, Amy. Wakker worden.’ zegt mijn moeder. ‘We gaan zo landen.’ Net op dat moment zie ik dat de lampjes aan gaan. Waar opstaat dat je je gordels om moet doen. ‘Wilt u uw rugleuning recht willen zetten en uw gordel om willen doen. We gaan landen.’ zegt een stem uit de luidspreker. Ik voelde het vliegtuig even trillen en even later waren we weer op het vaste land. Ineens begon iedereen te klappen en ik klapte gewoon vrolijk mee. We stapten uit en gingen even uitkleden en onze koffers pakken. ‘Amy pak even een vest ofzo. Het is zal ik maar zeggen. Koud buiten.’ zei mijn moeder. We gingen naar buiten. Oef, het is echt koud hier. We namen een taxi. Want het is nog zeker een uur rijden naar Forks zelf. In de taxi keek in naar buiten. Het is wel heel erg groen hier. Ik pakte mijn iPod en ging met mijn doppen in muziek luisteren. Ik hoorde ineens een deur op en dicht gaan en ik zag dat we stilstonden. Ik stapte uit en pakte mijn koffer aan. Mijn moeder betaalde en ik draaide me om naar het huis. Het is een wit lief huis. Niet supergroot maar ook niet te klein. We liepen naar binnen. De gang door. Rechts zat de woonkamer en links de keuken. Als je rechtdoor liep kom je bij de trap uit. Ik zette mijn spullen neer en liep naar boven. Er waren drie deuren. Hmm welke zou mijn kamer zijn. Ik pakte de eerste kamer en zag dat het de badkamer was. Ik deed de deur weer dicht en nam de achterste deur aan mijn linkerhand. Ik keek naar binnen en zaag al mijn spullen staan. Ik liep naar binnen en ging op mijn bed zitten. De verhuis gazzie’s hadden alle spullen al in mijn kamer gezet. Mij bureau, kast en bed stonden er. De rest zaten allemaal in dozen. De muren waren helemaal wit. Ik ging wel wat muurverf kopen. Dan kan ik een mooie graffiti tekening op de muur maken. Ik ging wat dozen uitpakken. Tot mijn moeder me riep. ‘Amy, wil je even wat komen drinken?’ riep ze.
Ik liep naar beneden en zag mijn moeder in de woonkamer zitten. De woonkamer en keuken waren al helemaal ingericht. Alleen nog wat dozen die nog uitgepakt moesten worden. We gingen even wat drinken. Daarna ging mijn moeder in de keuken nog wat dozen opruimen en ik in de woonkamer. ‘Shit!’ hoor ik even later uit de keuken. Verschrikt kijk ik op en ren ik naar de keuken. ‘Mam wat is er?’ vraag ik. ‘We zijn helemaal vergeten om boodschappen te doen. Zou jij even naar de supermarkt willen?’ vraagt mijn moeder. ‘Uh ja, tuurlijk waarom niet.’ Mijn moeder geeft me een lijstje en wat geld. Ze legt even snel uit hoe je moet lopen. Ik pak mijn ja. Roep nog even snel doei. En ik ga naar buiten. Eenmaal buiten ga ik rennen goed voor me conditie. Langzaam zie ik een niet al te grote winkelstraat opdoemen. Ik zie één supermarkt een doe-het-zelf zaak en een kledingwinkel.
Ik loop de supermarkt binnen. Hmm ook al niet zo groot. Maar groot genoeg voor mij. Ik pak een mandje en loop verder. Ik zie dat bijna iedereen me aanstaart. Ze beginnen allemaal te fluisteren als ze zien dat ik kijk. ‘Moet je zien we hebben een emo in de stad.’ hoor ik een jongenman zeggen. ‘Ik hoor je wel hoor.’ zeg ik bot tegen de man en ik kijk hem boos aan. Ik loop snel verder. Als ik alleen nog maar chips moet. Loop in naar de chips afdeling die ik inmiddels nu wel kon vinden. Toen ik het fruit zocht was ik er wel zo’n twintig keer langsgekomen. Ik pakte de chips en draaide me om. Ik knalde tegen iets hards op en viel op de grond. Met de helft van mijn boodschappen om me heen. Ik keek omhoog om te kijken waar ik tegen aan was geknald. En ik zag…