De hoop

Het duurt niet lang of ik glij weg met mijn voet. Snel grijp ik de riggel vast. De riggel is koud en nat. Het doet pijn aan mijn handen en ik klim er snel weer op de riggel. Julliët kijkt me even vragend en angstig aan. Ik lach even naar haar om te laten zien dat alles goed gaat. Rustig schuifel ik weer verder. het begint wordt harder te waaien en het wordt moeilijker je evenwicht te bewaren."Doe je wel voorzichtig ?"vraagt Julliët en ik voel de liefde van haar weer. Nee ,ik wend mijn hoofd af. Het mag niet. Zij heeft ons in gevaar gebracht. Ons. Fleur en ik ,ben ik nu met haar of... Ik wordt door en gil uit gedachten gehaalt. Ik kijk om naar Julliët en zie dat ze aan de riggel bungelt. Zo vlug als ik kan schuifel ik naar haar toe.
"Julliët ,gaat het ?"vraag ik en ik pak haar vast. Julliët werpt een blik van ik-hang-aan-een-riggel.-Wat-denk-je-? naar me toe. Ik pak snel haar andere hand vast."Waah !Blijf van me af ,griezel."hoor ik Fleur gillen. Zo snel als ik kan hijs ik Julliët omhoog."Ga Fleur maar helpen. Ik redt me wel."zegt Julliët en glimlacht even. Ik ren zo snel als mijn benen kunnen naar boven.

Wanneer ik boven aankom is Fleur in geen velden en wegen te bekennen. Ik kijk vlug om me heen."Fleur ?"roep ik angstig ,maar er komt geen antwoord."Fleur !"schreeuw ik woedend. Als ik sneller was geweest kon ik haar nog redden. Julliët komt hijgend naast me staan."Waar is Fleur ?"vraagt ze en kijkt me aan. Ik schud hoofd. De tranen glijden over mijn wang."Oh."zegt Julliët en ze slaat een arm om me heen."Het is niet jou schuld. Jij kon er niets aan doen."zegt Julliët om me op te vrolijken ,maar het hielp niet. Ik haal arm van mijn schouder en loop weg van haar naar de fontein. Zij blijft op haar plek staan en de windt begint weer te blazen."Ik kan het gewoon niet geloven. Ik heb haar niet kunnen redden."mompel ik en de tranen glijden over mijn wang naar mijn kin en vallen er daar vanaf. De hoop was verdwenen en er was alleen nog maar duisternis. Het avontuur dat ik had kunnen beleven was verdwenen. Ik kende haar nog maar net. En na wat er allemaal was gebeurt wou ik het mysterie oplossen. Ik ben niet meer die rijkeluis jongen die ik was. Nee ,ik ben nu iemand die het avontuur wil bëeindigen.
Langzaam komt de zon op. De warme zonnestralen raken mijn gezicht maar mijn gezicht blijft koud.