Where are you?

Larissa:

Kijk eens lady lachte Diego. Ik stapte van zijn scooter en deed de helm af. Diego pakte de helm aan en bergde hem op. Bedankt voor het naar huis brengen zei Larissa. Your welcome antwoordde Diego terug. Verlegen stonden we tegenover elkaar. Nou dan ga ik maar naar binnen zei
Larissa. WAIT! zei Diego. Ik draaide me weer om. Diego stapte van zijn scooter af en liep naar mij toe. Verlegen keek hij mij aan. I like you, zei hij zacht. Larissa wist even niet wat ze moest zeggen. Ineens drukte
Diego een zachte kleine kus op de lippen van Larissa. I like you too, zei ze daarna. Diego lachte. Hij gaf mij nog een kusje en liep toen weer
naar zijn scooter. Hij deed zijn helm op. Startte zijn scooter en reed weg. Ik bleef hem aankijken tot hij uit het zicht was verdwenen. Ik stopte de sleutel in het slot en liep naar binnen. Me ouders zaten op de
bank in de woonkamer toen ik binnenkwam. Hoe was het feest meiden? vroeg
moeder zonder om te kijken. Ik ben alleen hoor antwoordde ik. Vader en moeder draaide zich nu beide om. Waar is je zus? Vroeg vader. Die komt zo antwoordde ik. Oke zei hij alleen. Ik pakte een glas drinken uit de keuken en vertrok naar me kamer. Ik vond het raar dat Mary nog niet thuis was. Ze waren toch samen vertrokken. Nouja ze gingen een andere kant op. Ze zal zo wel komen. Ik deed mijn balkon deuren open en nam plaats op de ligbank. Zuchtend keek ik naar de sterren. Mijn gedachten gingen weer uit naar Diego. Hij had haar gekust en gezegt dat hij haar leuk vond. Toch had ze er een raar gevoel over. Wat was er toch aan de hand met Diego. En ook met Manuel. Ze vond het raar. Ze waren broers en van de verhalen die Mary haar vertelde deed Manuel net zo raar als Diego. Haar ogen vielen dicht en ze viel in slaap.

Larissa liefje. Ik deed me ogen open en keek in de bezorgde ogen van me moeder. Wat is er mam? vroeg ik. Het is nu half 2 en je zus is nog niet thuis. Weet jij waar ze is. Nog op het feest loog ik. Ik kreeg net een sms. Gelukkig zei moeder opgelucht. Ik ga naar bed. Je vader ligt er al in. Weltrusten schat. Weltrusten zei ik terug. Nadat me moeder weg was stond ik op. Ik begon me zorgen te maken. Waar was Mary? Ik besloot haar
te zoeken. Ik deed een dikke trui aan en pakte een zaklamp. Daarna liep ik stilletjes het huis uit. Ik vond het best eng buiten zo diep in de nacht, maar ik zette me er overheen. Ik moest en zou me zus vinden. Ik had het gevoel dat ik al een uur had gelopen toen ik ineens een jongen op de grond zag zitten. Ik was inmiddels op een strandje. Toen ik goed keek zag ik dat het Diego was. Wat doet hij nou hier? dacht ik. Ik deed me zaklamp uit en liep naar hem toe. Ik tikte op zijn schouder en geschrokken draaide hij zich om. Ooh jij bent het maar zuchtte hij opgelucht. Die opmerking vond ik raar. Ik ging naast hem zitten en vroeg
me af waarom hij zo geschrokken was. Wat doe je hier? vroeg ik zachtjes.
Gewoon naar het water kijken zei hij. Ik wist wel beter, hij had tranen in zijn ogen. En jij dan? Vroeg hij nu. Ik zoek me zus en ik legde hem het verhaal uit. Ik weet ook niet waar ze zijn antwoordde Diego, maar wees niet bang. Manuel zal haar alleen maar beschermen. Weer zo'n rare opmerking. Waarvoor zou Manuel Mary moeten beschermen. Diego sloeg zijn arm om me heen en ik keek hem aan. Weer kuste hij me zachtjes. In de verte zag ik ineens een schim lopen. Diego volgde mijn blik en sprong ineens op. Kom mee! riep hij bang. Waarom? schreeuwde ik. Hij pakte me hand en trok me mee. Eerst verzette ik me, maar toen ik de echt bange blik in Diego's ogen zag besloot ik mee te gaan. Samen rende, rende, rende en rende we, tot we uiteindelijk samen op de grond vielen ergens in het donker.