052

“Ben jij Leslie?” Ik knikte. De jongenman, die er overigens niet verkeerd uit zag gaf me een envelop. Toen ik het in mijn handen kreeg wist ik al meteen van wie hij af kwam. David. Ik keek om me heen. Ik zag niemand die ik kende, eigenlijk was Justin de enigste op wie ik moest letten. Gelukkig was hij nu in zijn hotelkamer, hij hielp Selena haar spullen in te pakken. Ze ging naar huis. Justin had haar geprobeerd haar over te halen, maar ze bleef vast bij haar antwoord.

Ik opende het roze papier, die met een bepaalde geur bespoten was. Dit deed hij alleen maar om mij dwars te zitten. Ik pakte er een wit papier uit waar de tekst op geschreven was.

Wat een mooi avond hadden jullie, jullie worden echt een schattig koppel samen. Maar denk jij nog wel aan het geld? Het geld dat je van hem moet krijgen en aan mij moet geven. Ik heb besloten dat er nu een tijd bijkomt. Als ik over twee weken het geld niet heb gaat er iets gebeuren. Iets, waar jij je hele leven spijt van zou hebben want ja, als het gebeurd is het wel jou schuld. Want jij moet het geld hebben, en als je het geld hebt is er niets aan de hand.

Oh, en ben je weer dikker geworden? Elke keer als ik naar je kijk zie ik het vet op en neer slonsen. Nu snapte ik waardoor jij je gisteravond niet meer goedvoelde, dat zou ik ook doen als ik zo dik was als jou.

Love you,

Ik kreeg kippenvel. Hij veroorzaakte angst in mij. Wat wilde hij doen? Ik wist niet waar hij tot in staat was. Er was maar een oplossing, het geld krijgen. Ik wilde niet dat er iets gebeurde wat allemaal mijn schuld was. Ik zou het me zelf nooit vergeven. Ik moest het geld hebben. Ik moest het geld van hem krijgen. Ik had twee weken de tijd, het moest toch wel lukken in twee weken? Er ontstonden een paar tranen in mijn ogen. Ik veegde ze weg. Het meeste pijn was nog dat ik dikker geworden was. Ik was vet. Ik moest weer afvallen. De laatste dagen was ik aangekomen. Ik voelde aan mijn buik. Hij had gelijk ik had vetrollen op mijn lichaam zitten. Vetrollen die mij nog lelijker maakte dan dat ik al was. Ik zal nooit mooi worden, maar het proberen was het altijd waard.

“Leslie.” Ik verstopte de envelop onder mijn shirt. Ik draaide me om waar ik Justin en Selena zag staan. Ik probeerde te glimlachen wat moeilijk lukte. Justin keek me weer met die bezorgd blik aan. Hij mocht het niet weten. “Kom we gaan.” Glimlachte ik. Selena knikte en liep met haar koffer langs mij voorbij. Ik liep achter haar aan. Opeens voelde ik zijn hand die mijn hand vastgreep. Ik voelde zijn adem in mijn nek. “Wat is er niets?” Ik wuifde het weg. “Het is niets.” En wilde doorlopen, alleen hij trok me weer terug. “Tell me.” Ik draaide me om. “Er is niets Justin.” Glimlachte ik. Hij wist dat ik loog. Hij was te goed. Ik verloste met uit zijn greep en liep het hotel uit. Ik nam plaats achter in de auto waar Selena ook al zat. Justin stapte even later ook in. Ik keek naar mijn trillende handen toe. Ik voelde me niet meer lekker.