Party with a twist

Mary:

In de avond vroeg ik aan Larissa of ze meeging naar het feestje van morgen. ze accepteerde blij en vertelde dat ze wel wat afleiding kon gebruiken. ik wist zeker dat Manuel het niet erg zou vinden. hij zou me komen ophalen om 7 uur. het feestje begon om half 8. Larissa vertelde me wat haar dwars zat toen ik het haar vroeg. Diego de jongen die ze leuk vindt rende telkens weg voor iets. ik vertelde haar wat ik wou weten van Manuel. onze situaties leken wel heel erg op elkaar. was dat toeval?

de volgende dag hadden ik en Larissa aandacht besteed aan ons uiterlijk. we waren vrij van school en wouden er goed uitzien.

in de avond kwam Manuel ons ophalen met zijn scooter. hij keek verbaasd toen hij mij en Larissa zag staan. vind je het erg dat ze meegaat? vroeg ik. nee maar ik kan niet twee mensen achterop nemen. zei hij. ik bel mijn broer wel even hij gaat ook. 10 min later kwam een andere scooter de straat in rijden. hij stopte en deed zijn helm af. Larissa slaakte een gilletje. Diego? de jongen glimlachte breed naar haar. kennen jullie elkaar? vroeg Manuel aan zijn broer. ja van school. zei hij.en jij? oh dit is Mary. zei Manuel. ik ken haar van..het raam.. Diego werd rood en zette zijn helm op. leuk je te ontmoeten. zei hij tegen mij. toen richtte hij zich tot Larissa. kom je? ze knikte,deed een helm op en stapte achterop. Diego startte de scooter en reed weg met mijn zus. sorry voor zijn manieren. zei Manuel. oh geeft niet. zei ik. zullen we gaan? zijn wij niet iets vergeten? vroeg hij met een brede lach. wat? vroeg ik. wat? hij trok me naar zich toe en gaf me een heel klein kusje op mijn mond. mijn hart ontplofte zowat. ik wist niets te zeggen en hij gaf me de helm. ik deed hem snel op en stapte achterop. hij me goed vast. zei hij. dat deed ik..heel goed.

op het feestje liepen we met z'n vieren naar binnen. het was in de tuin. iedereen was aan het dansen op een Spaanse manier en mensen hadden plezier. de muziek was ook heel leuk en ritmisch. Diego had Larissa meegetrokken op de dansvloer terwijl Manuel wat te drinken was gaan halen. ik stond een beetje verloren om me heen te kijken toen er een jongen naast me kwam staan. hey. zei hij. waarom sta je hier alleen? ik wacht op iemand. zei ik. wie? Manuel? zei ik op een vragende toon. misschien kende deze jongen hem. zijn gezicht vertrok van lachend naar boos. dat was genoeg teken dat hij hem kende. toen veranderde zijn gezicht opeens weer terug naar aardig. dus..ben je zijn vriendin? ik schudde langzaam van nee. oh.. zei hij. in dat geval..wil je dansen? ik bedacht me dat het geen kwaad kon en liet me leiden. het enige wat me best dwars zat was dat alle mensen hier aan elkaar zaten. en dan bedoel ik drastisch! zelfs mijn eigen zusje deed dat! maarja die was met de goede persoon,ik niet. hij deed precies waar ik bang voor was en raakte me aan op de verkeerde plek. ik duwde hem van me af maar hij trok me weer naar zich toe. op een gegeven moment had de jongen genoeg daarvan en zoende me met agressie. ik probeerde los te komen maar het lukte niet. opeens werd de jongen bij me weggetrokken en ik strompelde achteruit. Manuel beukte vol woede op de jongen in. Waag het nog eens aan haar te komen en je overleefd het niet! die zin schokte me en deed me aan mijn vraag denken. Diego haalde Manuel van de jongen af die wegkroop naar de hoek van de kamer. hij bloedde hevig en een meisje ontfermde zich over hem. Manuel kwam naar me toe en legde zijn handen om mijn gezicht zodat ik hem moest aankijken. ja..zei ik. het gaat. ik voelde dat ik beefde. hij wikkelde zijn armen om me heen en knuffelde me. mijn zus en ik keken elkaar aan. zij wist ook niet wat ze ervan moest denken.

na het feestje had Diego Larissa naar huis gereden en ik zat nu bij Manuel achterop. hij bracht me overduidelijk niet naar huis...maar naar een strand. wat doen we hier? gewoon even samen zijn er is iets dat ik je wil vragen. oke. zei ik. vraag maar. we liepen over het strandje en ging aan de waterkant zitten. toen vroeg hij het. vind je me leuk? ik was even van de kaart gebracht maar herstelde me. hoezo? hij haalde zijn schouders op. weet niet..ik wil het gewoon weten. ik keek voor me uit en hield een tweestrijd. was dit serieus of zou hij me uitlachen als ik ja zou zeggen. ik besloot ertussenin te gaan. misschien. hoezo misschien? vond je die gast die je aanrandde leuk? gadverdamme nee! riep ik uit. oh dat weet je wel. zei hij. dus dan kan je me ook antwoord geven op mijn vraag. shit ik was erin getrapt. nou? vroeg hij weer. oke dan..ja.. ik staarde recht naar de zee zonder op zijn reactie te letten. opeens voelde ik zijn hand op mijn wang die mijn gezicht naar hem toedraaide. hij keek me verliefd aan. of leek dat maar zo? hij gaf me weer een klein kusje. ik vind jou ook leuk maar je kan mijn vriendin niet zijn. wat? vroeg ik opeens verbaasd. waarom? ik zie het probleem niet. hij opende zijn mond om iets te zeggen toen er een knal klonk. dit keer kon het mijn raam niet zijn. het was een schot van een pistool. razendsnel krabbelde Manuel op en pakte mijn hand. ren met me mee overal waar ik ga blijf dicht bij me en verlaat me niet! hallo? alsof ik dat van plan was. ik deed wat hij zei en we renden en renden. en je scooter dan? vroeg ik hijgend. laat die scooter. zei hij. jij bent belangrijker. als ik belangrijker was waarom kon ik zijn vriendin dan niet zijn?