STOP ASKING!

Larissa:

Daar stond ik weer. Mary had me in de bus voorgesteld aan Rosalia. Ik vond haar aardig. Jammer dat ze niet bij mij in de klas zat.
Ik liep naar binnen. Ik voelde me telkens heel alleen als ik op school was. Ik sprak de taal niet en had geen vrienden en vriendinnen. Alleen Diego had tegen me gepraat. Op een aardige manier dan. Nee eh. Daar dacht ik waar aan Diego. Zuchtend liep ik verder de school in totdat ik opeens iemand mijn naam hoorde roepen. Ik draaide me om. Diego kwam aangerend. Hijgend bleef hij bij mij staan. Toen hij weer op adem was gekomen zei hij: sorry van gisteren. Ja, waarom ging je opeens weg? vroeg ik. Hij wuifde de vraag weg en gaf geen antwoord. Ik gaf niet op en bleef het vragen. HOU OP! riep hij ineens. Geschrokken keek ik hem aan. Ik kreeg tranen in me ogen en rende naar de meisjes wc's. Toen hadden we les. Ik zat weer vooraan in de klas. Diego kwam binnen met het
meisje achter hem aan. Hij keek me aan, maar ik keek gauw weg. Na 2 andere lessen hadden we weer pauze. Ik zat stilletjes op een bankje alleen in de grote gang. Diego kwam naast me zitten. Het spijt me, zei hij. Ik keek hem aan. Ik zag dat hij het meende en aanvaarde zijn excuses. Ik stelde de vraag waar ik zo graag antwoord op wilde maar niet
want ik wilde geen ruzie meer. We zaten stilletjes naast elkaar toen het meisje ineens boos kwam aanlopen. Ze begon boos tegen Diego in het spaans te schreeuwen. Ze trok hem omhoog en wilde hem meetrekken maar hij rukte zich los. Nu keek het meisje mij aan en begon in het spaans tegen mij te schreeuwen. Omdat ze merkte dat ik er niks van begreep ging
ze over in het engels. Ik verstond het nu wel maar snapte niet dat ze zo
stond te schreeuwen. Ik had toch niks gedaan. Gelukkig begon Diego nu tegen het meisje te schreeuwen. Weer verstond ik er niks van. Ik keek ze alleen aan. Plotseling gaf het meisje Diego een klap in zijn gezicht en geschrokken sprong Diego achteruit. Het meisje liep weg en Diego kwam weer naast mij zitten. Niet begrijpend keek ik hem aan. Hij snapte wat ik bedoelde en legde uit dat het zijn vriendin was geweest. Ze was jaloers geweest dat hij met Larissa omging. Maar dat was het niet alleen. Ze zei altijd wat hij moest doen en schreeuwde vaak. Diego had er nu gewoon genoeg van. Onverwachts vroeg ik weer de bekende vraag. Het gezicht van Diego vertrok en hij stond op. Sorry zei ik snel. Ik zal
het niet meer vragen. Hij glimlachte en samen gingen we naar de les. Het uur daarna waren we uit. Mary was pas een uur later uit dus vroeg ik
of Diego ook even wilde wachten. Dat vond hij niet erg. Ik dacht dat alles gewoon nu even normaal ging maar ineens werd Diego weer bang. Hij keek me aan, zei doei en rende weer weg. Ik besloot niet achter hem aan
te gaan maar ik snapte het nu al helemaal niet meer. Wat was er toch aan de hand. Mary en Rosalia kwamen de school uit en samen liepen we naar de bus. Daar wachtte we tot de bus kwam. Ik voelde me steeds rotter
voelen omdat ik wilde weten wat er allemaal aan de hand was. Eindelijk kwam de bus.