What a surprise

Mary:

na het eten vertrok ik naar mijn kamer. ik had niks gezegd van het avontuur met Manuel. al had ik het idee dat Larissa doorhad dat er iets met me aan de hand was. Manuel had me tot mijn voordeur gebracht. hij was heel lief geweest onderweg en had steeds gevraagd of ik pijn had.(vanwege mijn voet) ik had me veilig bij hem gevoeld maar tegelijkertijd ook angstig. waarvoor was ik dood geweest als zijn moeder me niet uit hun huis had gegooid? de vraag achtervolgde me overal waar ik ging. ik had het Manuel nog gevraagd maar hij antwoordde niet en besteedde extra veel aandacht aan het verkeer. toen hij wegging had hij me een kus op mijn wang gegeven en me een goede avond gewenst. er klonk zacht geklop op mijn kamerdeur en ik kwam terug bij de realiteit. binnen. mijn zus stak haar hoofd om de deur. heey. zei ze. mag ik erbij komen zitten? ja tuurlijk. zei ik. ze kwam binnen en sloot mijn deur. toen ze zat vroeg ze me of er iets was. uhm..nou..ik weet het niet. had ik gereageerd. na lang aandringen van haar had ik het verteld. ze had me met grote ogen aangekeken en mij ook haar verhaal verteld. over een jongen genaamd Diego. haar beschrijving leek erg op de jongen die ik had zien zwemmen. alleen leek het me zwaar onwaarschijnlijk dat het dezelfde was. ze vertrok om 11 uur en zei dat ze naar bed ging. nadat ze weg was gegaan viel ik al snel in slaap..

de volgende morgen werd ik met een zwaar hoofd wakker. het voelde alsof er een steen tegen mijn kop aan ramde. ik had vannacht de vreselijkste dingen gedroomd. allemaal over Manuel. elke keer als ik weer in slaap viel kwam er een nieuwe nachtmerrie. telkens over Manuel die in elkaar werd geslagen of vermoord werd.. mijn hoofd deed zo een pijn dat ik niet naar school wou...

na een aspirine in te hebben genomen ging het iets beter. ik ging toch naar school. weer in die bus met die stomme starende mensen maar gelukkig waren ze niet allemaal stom want Rosalia zat ook in de bus. ze begroette me hartelijk met een knuffel. ik stelde haar voor aan Larissa en ze leken het goed te kunnen vinden.

later kwam ik er ook nog achter dat Rosalia in dezelfde klas zat als ik. ze was gisteren afwezig geweest en vertelde me dat Manuel hier ook op school zat. mijn hart sloeg meteen een slag over bij het horen van zijn naam. in de klas hadden ik en Rosalia het over hem. ze vertelde me alles wat ik moest weten toen ik haar had verteld dat ik hem best wel leuk vond. alleen de vraag waar ik de hele tijd mee in mijn hoofd zat kon ze niet beantwoorden. of ze kon het wel maar deed het gewoon niet. had ik kunnen verwachten..

in de pauze zagen we hem. Manuel zag er leuk uit. iets wat ik minder leuk vond was dat er allemaal meisjes om hem heen hingen. Thank god dat Rosalia zijn zusje is want toen ze hem riep reageerde hij direct en liep op ons af. hij begroette me met een kus op mijn wang en glimlachte lief naar me. de achtergebleven meisjes liepen kwaad weg. ik glimlachte breed. we begonnen te praten en hij nodigde me uit voor een feestje bij zijn vriend thuis. ik accepteerde de uitnodiging graag maar er werd met geen woord over gisteren gesproken...