What is your name?

Larissa:

Larissa keek rond in haar kamer. Het was veel te warm om de rest van de dozen uit te pakken. Ook was ze alleen thuis. Ze besloot ook maar
even naar buiten te gaan. Ze liep de trap af en pakte een flesje drinken
uit de koelkast. Ze nam een slok en nam het flesje mee. Daarna ging ze naar buiten. Ze besloot niet zo ver te gaan omdat ze de weg nog niet wist. Ze liep alsmaar rechtdoor en kwam toen uiteindelijk in een klein parkje terecht. In het midden stond een grote fontein met daaromheen allemaal bankjes. Ze nam plaats op een leeg bankje en keek in het rond. Ze zag allemaal vrolijke mensen en spelende kinderen. Ze sloot haar ogen
en genoot van de zon. Hello! hoorde ze ineens. Larissa opende haar ogen en keek recht in het gezicht van de jongen uit haar klas. Hello stamelde
ze terug. De jongen keek eerst om zich heen en kwam toen naast haar zitten. Hoe heet jij? vroeg de jongen in het engels. Larissa. Mooie naam
zei de jongen. Hoe heet jij dan? vroeg Larissa. Diego. Ook mooie naam zei Larissa. Diego glimlachte. Larissa keek Diego aan. Wat was hij knap.
Ze smolt zowat van binnen. Ze begonnen een gesprekje en Larissa voelde zich helemaal op haar gemak. Ineens begon Diego angstig te kijken, hij stond op en rende zonder iets te zeggen weg. DIEGO! riep Larissa heb achterna, maar de jongen keek niet om. Larissa sprong op en rende achter
hem aan. WAIT! WAIT! riep ze. Diego draaide zich nu heel even om. Please
go away zei hij. Larissa keek hem aan. Ze zag een angstige blik in zijn ogen. Diego draaide zich om en rende weer weg. Wat was er aan de hand? vroeg Larissa zich af. Diego was uit het zicht verdwenen. Ze keek om zich heen. Shit waar was ze nu. Ze liep in de richting waar ze dacht dat
ze vandaan kwam. Ze besloot het aan een vrouw te vragen. Die keek haar boos aan en snauwde. Na nog 2 keer een snauw van andere mensen te hebben
gehad was er eindelijk een aardige man die haar de weg wees. 25 min later was ze thuis.

Haar moeder was weer thuis. Heej, waar ben jij geweest? vroeg moeder. Stukje gelopen antwoordde ze. Moeder knikte alleen. Kom eens, ik heb leuke dingen gekocht. Larissa liep achter haar moeder aan. Die showde allemaal spaanse kleding, spullen en etenswaren. Larissa knikte maar wat. Haar gedachten waren bij Diego. Ze besloot naar haar kamer te gaan om na te denken. Wat was er toch aan de hand? Waarom was hij zo bang geweest. Haar gedachten werden onderbroken door haar moeders stem die haar naam riep. Ze liep naar beneden. Haar ouders en zus zaten aan de tafel. We gaan eten schat. Tijdens het eten merkte Larissa dat haar zus ook ergens mee zat. Mischien zou ze straks het gaan vragen. Eerst at ze wat, maar langzaam gingen haar gedachtens weer naar Diego.