Tien|•|

Na een uur was de hoofdpijn eindelijk voorbij. Ik stond langzaam op. Toen ik Pepijn wou aaien was hij weg. Verbaasd voelde ik aan mijn schouder. ‘Pepijn? Pepijn?!’ ‘Rustig lieverd, hij ligt te slapen op de bank.’ Zei mijn moeder geruststellend. Ik maakte van mijn handen een kommetje. Mijn moeder pakte hem met ergernis op en legde hem voorzichtig in mijn handen. Ik drukte een kusje op zijn hoofdje en ging weer zitten waarna ik hem op mijn schoot legde. ‘Mam?’ ‘Ja lieverd?’ hoorde ik vanuit de keuken. ‘Hoe laat is het?’ Het was even stil. ‘Vier uur!’ ‘Dankje.’ Plotseling ging de bel. Mam opende de deur. ‘Goedemiddag Mevrouw Wish, is Madelein thuis?’ ‘Ja, ze zit in de woonkamer, kom maar binnen.’ Voetstappen kwamen mijn kant op. Ik lette niet op en aaide Pepijn zachtjes. ‘Madelein?’ IK keek op, een stomme reactie van me, ik zie toch niets. ‘Ja Alice?’ Voetstappen kwamen dichterbij en de bank bewoog. ‘Je mobiel was uit je tas gevallen toen je op stond.’ Ze drukte het ding in mijn hand. Het was een telefoon special voor blinden, hij las alles voor en er zat braille op. Erg handig. ‘Dankjewel.’ ‘Geen dank.’ Het was even stil en Pepijn bewoog heen en weer. ‘Waarom had je niet in de lessen aan de klas verteld dat je blind ben?’ vroeg ze. Ik zuchtte. ‘Ik wil gewoon normaal zijn, ik wil geen mensen om me heen die medelijden met me hebben. Ik ben zo geboren en ik heb geen idee wat ik mis. Ik weet niet hoe alle kleuren eruit zien, ik zou geen idee hebben hoe een vliegtuig of een auto eruit ziet.’ Het was even stil en ik wist zeker dat ze knikte. ‘Alice, zou je niet willen knikken als ik iets vertel?’ ‘Oh, sorry.’ Ik lachte zacht. ‘Maakt niet uit.’ Pepijn werd wakker en kroop meteen op mijn schouder. ‘Leuke eekhoorn trouwens.’ Ik glimlachte. ‘Dankje, ga je mee naar boven?’ Ze stond op. ‘Ja dus.’ ‘Oh, sorry!’ Ik grinnikte en stond op. Stevig hield ik de trapleuning vast en ik liep naar boven. Alice volgde me. Ik liep meteen naar mijn kamer en zocht naar de bank. Rechts. Ik vond meteen de bank. De lichte voetstappen van Alice kwamen de kamer in en ze sloot de deur. Ze kwam naast me zitten. ‘Waar moest je vanmiddag eigenlijk heen?’