Chapter Three

Heaven POV
Met een kleine glimlach wachtte ik op die vreselijke Bitters, met Logan naast me en Carlos, James en Kendall achter ons met dat karretje met spullen. Na ongeveer een minuut wachten wou ik nog eens op dat gouden belletje slaan, maar toen kwam een dikke man in een strak pak en met een bak popcorn in zijn hand naar buiten gelopen, met zijn mond nog vol. Ik keek met een opgetrokken wenkbrauw naar de man, die waarschijnlijk Bitters was en hij ging op de bali hangen met zijn dikke armen. Ik deed een stapje naar achteren en de man keek mij boos aan. Ik slikte even. "Wat moet je?", vroeg hij met een volle mond en ik keek een beetje vaagjes. "Ehm, ik ben Heaven O'Malley, ik wil graag de sleutel van mijn appartement, als dat kan", antwoordde ik met nog steeds een vaag gezicht. Bitters keek nog steeds met een boze blik en typte wat in de computer de aan de zijkant van de bali stond. Ik pakte met een hand mijn elleboog vast en streek erover. Na ongeveer een minuutje wachten pakte hij 2 pasjes en gaf deze aan mij. "Appartement 3L", zei hij nors, "Nog een fijne Palm Woods dag" Voordat hij weer terug naar zijn kamertje liep keek hij nog even naar de jongens met een strenge blik. Daarna liep hij zijn kamertje in. Ik keek hem nog even raar na en daarna draaide ik me om, naar de jongens, met mijn spullen. Ik glimlachte magertjes, want van de humeur van Bitters wordt je niet erg vrolijk. James kwam naar me toegelopen en sloeg een arm om mij heen. "Trek je maar niets van Bitters aan, die man kan niet vrolijk doen", zei hij op een fliterige, maar grappige toon, waardoor ik weer moest lachen. "Zie je wel, je lacht alweer", zei hij ook lachend en liet me los. Hij trok zijn wenkbrauwen op en sprong naast Carlos op het karretje. Vanuit mijn ooghoeken keek ik even naar Logan, wie er een beetje verlegen bij stond met zijn handen in zijn broekzakken en omlaag kijkend. Ik glimlachte nog steeds een beetje en ik deed een hairflip, om mijn haar een beetje fatsoenlijk uit mijn gezicht te krijgen. Logan zag dat volgens mij, want hij keek weer omhoog met een glimlach op zijn gezicht. Blijkbaar zag het er grappig uit. Ik begon een beetje te blozen en besloot iets te zeggen. "Brengen jullie mijn spullen nog naar mijn appartement, of blijven we de hele dag hier nog staan?", vroeg ik half lachend, half serieus. James keek mij met een opgetrokken wenkbrauw aan en lachte. Carlos stond nog steeds grijnzend naar mij te kijken en Kendall staarde levenloos voor zich uit. Opeens begon Carlos tegen het karretje te duwen, waardoor Kendall eraf viel en woedend achter Carlos aan rent, de lift in. Snel keek ik even naar Logan, die blijkbaar naar mij zat te staren. "We kunnen beter achter ze aan rennen, anders krijg je je spullen niet meer terug", zei hij lachend en hij pakte aarzelend mijn hand. Ik begon te blozen en hij trok me richting de lift.