Zes|•|

‘Weet je het zeker? Je weet de weg niet.’ ‘Lukt wel Chris, ga maar naar huis.’ Ik wist dat hij bleef kijken. Pepijn zat nog steeds op mijn schouder. Mijn ouder en Chris snapte niet waarom hij mee moest, maar daar heb ik een smoes voor. Ik liep rechtdoor. Stoep. Dacht Pepijn. Ik tilde mijn voet wat op en voelde de stoep rand. Rechtdoor, ongeveer zes stappen, dan is er een deur die naar binnen opent. Ik had Pepijn meestal in de eerste dagen veel nodig, daarna onthield ik alles. Je word aan gestaard. Ik haalde kort mijn schouders op. Interesseert mij niet. Meteen naar rechts, een deur die naar binnen opent, administratie. Ik liep naar rechts en opende de deur. Het was ook toegestaan om Pepijn mee te nemen, ze zouden me raar aankijken, maar dat zag ik toch niet. Drie stappen dan is er een balie. Bij de balie hoorde ik al iemand aan de telefoon. ‘Wat kan ik voor je doen liefje?’ hoorde ik een vrouw vriendelijk vragen. ‘Ik ben Madelein Wish.’ ‘Natuurlijk, moet ik je begeleiden naar je lokaal?’ Ik schudde mijn hoofd. ‘Weet je het zeker liefje? Hoe moet je het dan vinden?’ vroeg ze bezorgd. ‘Gaat beter dan u denkt.’ ‘Oke, hier is je rooster.’ Ze gaf me een papiertje en ik voelde het braille al zitten, meteen glimlachte ik. ‘Dankuwel.’ ‘Je ouders zeiden dat je geen kluisje hoefde, maar als je er een wilt moet je het melden.’ Ik knikte. ‘Dag mevrouw’ ‘Fijne dag Madelein.’ Ik voelde mijn rooster. Wiskunde, gebouw Een, lokaal twaalf. Dit is gebouw Een. Loop uit de deur en dan links. Ik volgde zijn aanwijzingen. Rechtdoor. Ja, stop. Nu weer naar rechts, lokaal twaalf. Ik liep het lokaal binnen. Rechts staat je leraar. Ik draaide me naar rechts. ‘Ik ben Madelein Wish.’ Het was stil in de klas, ik wist dat ze naar me keken. Hij kijkt met medelijden ‘Ah, Madelein. Ga maar naast Meneer Cullen zitten, helemaal achteraan.’ Ik knikte. Draai je om en loop eenentwintig stappen naar voren. Ik stak na het lopen mijn hand uit en raakte de tafel aan. Je kan aan de stoel aan deze kant zitten. Ik ging langzaam zitten. Ik was benieuwd hoe de jongen naast me eruit zag. Kort warrig bronskleurig haar, bleke huidskleur en goudkleurige ogen. Ik kreeg wel een beetje een beeld in mijn hoofd. De leraar begon te vertellen en ik zuchtte zacht. Alsof ik het kon volgen, de som die op het bord stond. Ik was erg blij dat ik al geslaagd was, ik deed dit alleen voor de lol. De jongen naast me schraapte zacht zijn keel waardoor ik zijn kant opkeek.