6.

Rosa:
Woh, nu snap ik hem. Het is niet niks om te horen dat je oma in het ziekenhuis ligt. Zeker niet als je niet meteen bij haar kan zijn. Hij bied nu wel zijn excuses aan maar dat zou ik moeten doen. ‘nee het spijt mij, ik wist niet eens waarom je niet was gekomen maar haatte je al meteen.’ Ik meende het, ik had nu echt spijt. Ik keek hem aan en de tranen liepen over zijn wangen. Ik had echt medelijden. Ik trok hem in een knuffel, dit had hij wel nodig dacht ik. Na een paar minuten liet ik hem weer los en veegde hij de tranen van zijn wangen af. ‘dankjewel’ zei hij met een waterige glimlach. ‘graag gedaan hoor.’ Ik glimlach terug. Hij valt eigenlijk best wel mee. Misschien kan ik nog wel vrienden met hem worden ook. Ik zou dit Jennifer ook wel vertellen, ze zou meteen weer fan worden dat weet ik zeker. ‘jij houd van shoppen zo te zien.’ Zegt Justin met een grijns terwijl hij naar mijn tassen wijst. ‘ja, ik ben best wel verslaafd.’ Zeg ik blozend. ‘Haha, je hebt wel de goede winkel gevonden. Mijn beste vriendin gaat daar ook echt altijd heen. En ze wil alleen maar naar die winkel toe als we in de stad zijn.’ Zegt hij met een grijns op zijn gezicht. Ik glimlach. ‘het is ook echt een fantastische winkel.’ ‘zullen we ergens wat gaan drinken?’ vraagt Justin na een tijdje. ‘ja is goed.’ Zeg ik glimlachend. Samen lopen we naar Starbucks.