5.

Justin:
Ik loop wat langs alle winkels heen. Eigenlijk verveel ik me een beetje. De anderen moesten alvast wat voor school doen en het leek mij niet erg leuk om daaraan mee te doen. Omdat ik toch maar 2 maanden hier naar school zou gaan. Ik kijk een beetje naar binnen bij sommige winkels tot ik ineens dat meisje weer zie lopen. Ik twijfel geen moment en loop op haar af, ik moet en zal weten waarom ze zo raar weg keek gister middag. ‘heei’ zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. ‘hoi’ zegt ze bot. Waarom doet ze zo? Ze kent mij geen eens. Je kan wel geen fan zijn maar dan hoef je nog niet zo raar tegen mij te doen. ‘waarom doe je zo?’ vraag ik dan toch maar. ‘omdat ik je niet meer mag sinds vorig jaar.’ Huh waarom niet sinds vorig jaar? ‘wat is er toen gebeurd dan?’ ik ben veel te nieuwsgierig merk ik wel weer, maar ja het gaat dan ook om mij. ‘ik zal het je dan maar vertellen he.’ Ze keek me even aan, ik knikte. ‘ik en mijn beste vriendin Jennifer zijn sinds je beroemd bent erg fan van je geweest. ‘maar daar hoef je toch niet zo raar om te doen?’ vraag ik haar. ‘dat is ook niet de reden dat ik je niet mag.’ ‘oh. Waarom dan wel?’ ze zucht. ‘vorig jaar op 23 mei ging ik samen met Jennifer naar jouw concert.’ Oh, die datum ik zou het nooit vergeten, toen werd mijn oma opgenomen in het ziekenhuis omdat ze een hartaanval kreeg. Maar waarom was ze dan boos. ‘oh oke, en toen?’ ze keek me aan. ‘nou, we hadden de meet & Greet met jou gewonnen. Maar jij kwam gewoon niet opdagen. Dat vond ik zo laf van je dat ik geen fan meer ben. En je een beetje ben gaan haten.’ Oh shit, was zij dat meisje dat ik toen moest achterlaten, maar ik moest echt naar mijn oma toe. Zal ik het haar vertellen, ik wil niet dat ze boos op me is. ‘oh, maar daar heb ik echt een hele goede reden voor hoor. Die avond net na mijn show hoorde ik dat mijn oma opgenomen was in het ziekenhuis omdat ze een hartaanval had gehad.’ Ik kreeg alweer tranen in mijn ogen. Kom op Justin gewoon door vertellen niet gaan huilen. ‘mijn oma heeft al veel voor me gedaan in mijn leven en ze betekend echt heel veel voor me, ik wou meteen naar haar toe. En ben meteen in het vliegtuig naar stratford gevlogen en naar het ziekenhuis gekomen. Op dat moment heb ik niet meer aan de dingen van mijn carrière gedacht en wou ik alleen maar dat mijn oma het zou overleven. Maar het spijt me dat ik je daarmee pijn heb gedaan.’ Dit was zwaar om te vertellen. De tranen rolden over mijn wangen. ‘nee het spijt mij, ik wist niet eens waarom je niet was gekomen maar haatte je al meteen.’ Ze keek me even aan, en trok me toen in een knuffel. Dit kon wel eens mijn beste vriendin worden.