3.

Justin:
‘mam, ik ga even kijken of de jongens in het parkje zijn.’ Zei ik tegen mijn moeder. Ik geef haar een kus op haar wang en loop het huis uit. Ik ben even gestopt met touren, het werd me even teveel. Mijn moeder wou dat ik rust zou hebben dus ben ik voor 3 maanden weer terug in het fantastische Stratford. Ik zie ze al staan. Ryan, Chaz, Christian en Caitlinn. Ik loop snel langs een wel erg knap meisje heen die me raar aanstaart - Vind je het gek met die vermomming – en sprint naar mijn vrienden toe. Ik doe mijn vermomming af en iedereen begint als een gek te schreeuwen en me te knuffelen, nouja Ryan, Chaz en Christian natuurlijk op de manier hoe jongens dat doen en Caitlinn geeft me een normale knuffel, en ik geef haar een kus op haar wang. Ik vind het geweldig dat ik ze weer zie en moet ze nog van alles vertellen, maar ik blijf maar naar dat mooie meisje van net staren. Ze gaat zitten op een bankje, helemaal alleen. Zou ze hier nieuw zijn ik heb haar nog nooit eerder gezien. Ze kijkt een beetje dromerig om zich heen en het lijkt alsof ze een traan weg veegt. Ze draait zich om en kijkt me recht in mijn ogen aan, ze kijkt even geschrokken maar draait zich dan snel om. Dat was raar. ‘Jongens kennen jullie haar?’ ze kijken allemaal naar het meisje maar schudden dan hun hoofd. ‘nee nog nooit gezien.’ Zegt Ryan uiteindelijk. Iedereen schud zijn hoofd en ik zucht. ‘volgens mij mag ze me niet.’ ‘wattan?’ vraagt Chaz meteen. ‘nee laat maar’ zeg ik. ‘laten we lol maken.’ Allemaal stemmen ze mee in. En we lopen met zijn allen naar Ryans huis. Dit word nog een leuke avond. Toch kan ik dat mooie meisje maar niet uit mijn hoofd krijgen, haar prachtige bruine haar en haar mooie groen/bruine ogen. Waarom zou ze mij niet mogen? Ik moet en zal het te weten komen. Als ik haar nog wel eens zie. Zucht. ‘wat is er man?’ vraagt Ryan. ‘oh niks hoor, ik ben gewoon moe.’ Het doet me pijn om tegen mijn beste vriend te liegen. Maar zo erg was deze leugen toch niet? Het is gewoon raar om iemand te vertellen dat je iemand die je nog niet eens kent nu al niet uit je hoofd kan krijgen. ik besluit maar eens mee te gaan dansen, zodat ik haar misschien vergeet.