De tweede verschrikkelijke dag...

Vorige week had Norah een techniek toets gehad. Ze had er niet voor geleerd. Het was tenslotte maar techniek... dat dacht ze. Maar toen ze net voor de techniekles in de gang zat, kwam mevrouw Loosdam naar haar toe met 'Heel slecht nieuws'. Ze kwam melden dat Norah geen één vraag goed had en de tekenopdracht had overgeslagen die 8 punten waard was. En het was ook een hele makkelijke opdracht. Norah had toen gezegt: 'Sorry mevrouw, maar mijn potloden liggen thuis en ik kon van niemand lenen en ik mag niet met pen tekenen en ik snapte ook helemaal niks van die kutopdracht...' Oho, dat had ze maar beter niet kunnen zeggen, want mevrouw Loosdam was WOEDEND geworden en had haar naar de directeur gestuurd. Bij de directeur begon Norah: 'Meneer ik moest van mevrouw Loosdam naar u toe omdat ik iets eruit flapten wat ik niet wilde zeggen maar toch kwam het eruit en toen werd mevrouw Loosdam woedend omdat ze het zooooooooo errug vond dat ik dat zei, en toen zei ze dat haar kinderen nooooooooit zoiets van haar mogen zeggen en dat ze dan een maand huisarrest krijgen.' Waarop de directeur had geantwoord:'Weetje Norah, ik begrijp dat het wenne is hier op de middelbare school. En ik snap het best dat je sommige leraren gewoon niet mag, maar dan hoef je toch niet zo tegen haar te doen?''Ja maar meneer het is gewoon een stomme gemene ouwe heks met een kraakstem die kinderen...' Ze kon haar zin niet afmaken. Want nadat ze die gemene dingen had gezegt over mevrouw Loosdam, was ook de directeur LOEIKWAAD op haar! De directeur had haar ouders gebeld voor een gesprek en Norah moest haar excuses aanbieden aan mevrouw Loosdam, onder toezicht van de directeur. Na het gesprek moest Norah van de directeur en mevrouw Loosdam haar strafwerk maken in een leeg lokaal. Dat was dus 120 keer opschrijven: 'Ik mag de techniek lerares niet uitschelden en moet altijd aardig tegen haar doen. Ook moet ik zorgen dat ik altijd mijn huiswerk afmaak en meeneem en ik mag mijn spullen ook niet vergeten.' Daar was ze wel van 13.30 tot 17.04 mee bezig. Toen ze eindelijk klaar was liep ze huilend de school uit. Ze had het gevoel dat haar arm verlamd was. Nog erger zelfs. En haar voorhoofd was helemaal bezweet. Niet alleen door het schrijven, maar vooral omdat ze niet op of om durfte te kijken, want mevrouw Loosdam verloor haar geen seconde uit het oog. Een week later, bij de volgende techniekles, had ze gespijbelt. Ze wist echt niet hoe ze techniek kon overleven...