Why me? And what am I suppose to do with you? 23

'Adam stop! Stop!' Lach ik en probeer zijn handen weg te duwen en op adem te komen. 'Zo, nu mag je de kamer hebben.' Grijnst hij en laat me los. Ik haal diep adem en sluit mijn ogen. Alles tolt. 'Dank je, Adam. Kun je nu van mij af gaan?' Wanneer hij van mij afgaat, voel ik me verlicht. 'Kom, we hebben wat lekkers.' Meteen trekt hij mij overeind en trekt me met zich mee. 'Ik heb geen honger Adam!' 'Als je dit ziet wel!' Wanneer we de keuken in lopen vallen mijn ogen direct op het kleurige fruit, marsepein fruit. Dat was inderdaad lekker. 'Nee, geen honger.' Zeg ik eigenwijs en maak me los uit zijn greep en snel terug naar mijn nieuwe kamer. 'CeeCee!' 'Nee, Adam!' Roep ik terug en knal de deur achter me dicht. Met een plof val ik neer op bed, trap mijn schoenen uit en trek mijn knieën een beetje op. Plotse slaap valt over mij heen waardoor ik gaap en mijn ogen sluit. Ik besluit me eraan over te geven, hoe sneller de volgende dag er zou zijn en des te sneller Stella hier zou zijn. 'CeeCee, sinds wanneer kan er bij jou geen marsepein meer in?' Hoor ik Adams stem en dan de deur die open gaat. 'Sinds ik niet meer eet wanneer ik geen honger en ik moe ben.' Fluister ik, steeds verder weg zakkende in mijn slaap. 'Slaap dan maar, ik zal zorgen dat er wat overblijft.' Ik knik en hoor Adam weglopen nadat hij mijn raam op kiep stand heeft gezet. Even kom ik terug naar de werkelijkheid, versuft. Een zucht ontsnapt over mijn lippen van de benauwdheid in de kamer. Snel trek ik mijn topje en rokje uit en ga weer liggen op bed, in mijn ondergoed. Nog steeds had ik het benauwd, maar meer ging ik echt niet uit doen, niet met Jesse in mijn buurt en zeker niet met mijn broers in de buurt. Als ik alleen was geweest met Adam en mama, had ik makkelijk alleen in mijn slipje op mijn kamer kunnen liggen. 'Stop met denken.' Hoor ik Jesses gedempte stem in mijn oor. Een glimlach verschijnt op mijn gezicht, meteen lijken mijn gedachtes ook stil te vallen. 'Blijf je bij me?' Fluister ik naar hem. Wanneer zijn armen zich om mijn middel sluiten en ik zijn kin tegen mijn rechterschouder voel aandrukken, weet ik dat hij blijft. Zonder te beseffen plaats ik mijn handen op die van hem en val dan al snel in een diepe rustige slaap.