*~46~*

46.
Er werd op de deur geklopt. Itachi en Ayumi keken beidde op toen de deur open ging. Tobi stapte naar binnen en draaide de deur op slot. Madara haalde het masker weg en liep op het nu nog gelukkige familietje. Ayumi’s gezicht vertrok en ze hield haar dochtertje dichter tegen zich aan. “Gefeliciteerd met de geboorte van jullie tweeling.” Madara grijnsde even. “Hoe heten ze?” Itachi en Ayumi keken elkaar even aan. “We hebben nog geen namen bedacht, Madara-sama” Itachi keek weer terug naar Ayumi. “Wat dacht je van Katsu?” Ayumi dacht even na en knikte. “Ja dat is wel een mooie naam.” “Overwinning, niet waar?” Madara ging op een bureau stoel zitten en staarde naar de baby’s. Itachi knikte. “Ja, het betekent inderdaad overwinning.” Ayumi zuchtte “En wat dacht je van Seiko?” Vragend keek ze naar Itachi die glimlachte. “Kracht en waarheid” “Ayumi knikte. Madara keek op. “Katsu en Seiko, neh?” De twee knikte naar de oudere man. “Mooi, nu jullie de namen hebben kan ik eindelijk verder met waar ik voor kwam. Ik hoop dat jullie al hebben besloten waar ze naar toe gaat. Konan en Pein weten van het plan af. Jullie vertellen de rest van Akatsuki dat ze is overleden na de bevalling. Konan heeft het Kakuzu verteld, dus Kakuzu denkt al dat, dat is wat er is gebeurd. Ik ben in een goeie bui dus ik geef jullie een halfuurtje om afscheid te nemen en dan kom ik terug. Itachi en ik zorgen ervoor dat ze bij haar nieuwe onderdak komt. En Pein zal er voor zorgen dat niemand jullie stoort in dit halfuurtje. Tot later.” Zonder op enig antwoord te wachten verdween Madara.

Ayumi slikte even. Dit is hun laatste halfuurtje met hun dochtertje. Itachi plaatste Katsu naast Seiko. Hun hoofdjes vielen tegen elkaat terwijl ze rustig doorsliepen. Onwetend van wat er allemaal rond hun gebeurde. En onwetend dat dit hun laatste halfuurtje samen was. Na een kwartiertje werd op de deur geklopt. Ik dacht dat Madara zei dat niemand ons zou storen. Itachi balde zijn vuist lichtjes. De deur ging open. Konan en Pein kwamen binnen. De deur viel achter hun weer dicht en langzaam maakte de twee hun weg richting het bed. “Het spijt me dat we jullie storen, echt waar.” Beidde bogen ze hun hoofd lichtjes. Een beetje geschokt keken Ayumi en Itachi naar hun leader die zich verontschuldigde en boog voor ‘HUN’. Konan haalde een doosje uit haar jaszak en overhandigde het aan Itachi. “We vonden dat we ze op zijn minst iets moesten geven wat elkaar in verbinding zou houden. Madara heeft ons de namen verteld en ik heb ze er in weten te zetten” Konan glimlachte en liep Pein weer achterna, die al bij de deur stond. “Jullie hebben mooie kinderen” “Dankje” Ayumi en Itachi bedankte Konan tegelijk. Konan knikte en sloot de deur achter zich. Ayumi staarde naar het doosje en prikte Itachi lictjes in zijn zij. “Ga je het nog open maken of niet?” Itachi knikte en haalde het dekseltje er af. Er lagen twee kentingen in het doosje, met het Uchiha symbool. Aan beidde symbolen zat een half Akatsuki wolkje, zodat beidde kettingen in elkaar zouden passen. Itachi haalde de twee kettingen er uit en plaatste ze in elkaar, het vormde twee uchiha symbolen met daartussen het Akatsuki wolkje. Hij glimlachte net als Ayumi. Op de ene stond Katsu en op de andere Seiko. Ayumi deed de ketting waar Katsu op stond om Seiko’s nek en de ketting waar Seiko opstond ging om Katsu’s nek. “Misschien dat ze elkaar ooit nog zien.” Toen na een tijdje Madara weer in de kamer stond, begon Ayumi zachtjes te huilen. Ze kon haar tweeling niet zomaar uit elkaar halen, ze wou haar dochtertje niet kwijt. Madara deed zijn masker op. “We gaan” Zijn stem was kil en koud. Itachi stond op en tilde Seiko op en liep richting Madara. Ayumi huilde nu wat harder, wat ervoor zaorgde dat Katsu ook begon te huilen. Seiko reageerde meteen op Katsu’s gehuil en begon ook. “We gaan, NU” Madara trok Itachi mee en samen verdwenen ze, Ayumi en Katsu huilend achterlatend in de kamer.


Reacties onegai~