Hoofdstuk 11

‘pff’ zuchtte Kiki ‘schoenen, dat gaat echt een ramp worden.’ Ik grinnikte ‘tja, dan kunnen we maar beter snel beginnen. Kom.’ Ik trok Kiki en Thera een winkeltje binnen. ‘Kan ik jullie helpen?’ vroeg een vrouw toen we even rond keken. ‘Ja graag, we zoeken schoenen bij onze jurken. Gewone standaard dingen.’ Bazelde Thera, ‘oké, hier heb ik gewone standaard schoenen. Dat zijn de zwarte en witte schoenen.’ Ik keek naar dat rek en zag gewoon de schoenen die bij mij paste. ‘Mag ik dat paar passen?’ ‘Natuurlijk, mag dat’ zei de vrouw vrolijk. Ik paste de schoenen en keek ernaar. Het waren standaard zwarte schoenen met bandjes die om je enkel sluiten. Nadat we alle drie onze schoenen hadden gepast en gekocht. Gingen we op weg naar het paleis. Het was ondertussen al avond dus vader stond al te wachten bij de poort. ‘Gaan de dames mee?’ vroeg hij en stapte in een goedkope koets, die heen en weer rijd tussen de dorpen en de stad. De taxi dus… Toen we thuis waren gingen we met de tassen naar huis en gingen slapen.
Die dag daarna kwamen we bij elkaar bij de fontein. ‘Morgen is het bal.’ Zei Kiki uit het niets. ‘Ja, naar wie gaan we toe?’ vroeg ik ‘We kunnen naar mij. Sophie komt, die wil ons wel helpen.’ ‘Is goed, dan morgen middag bij jou, ik moet gaan ik moet nog een paar dingen doen. Tot morgen!’ riep ik terwijl ik weg liep. ‘Meisje, kan je me misschien even helpen?’ vroeg Beth. ‘Natuurlijk’ En ik pakte de emmers met water van haar aan. ‘Ga je morgen naar het bal?’ Beth keek me vragend aan. ‘Ja, hoezo?’ ‘Je moet weten dat je altijd moet opletten, er kunnen rare wendingen in het leven zitten, kom maar met die emmers, ik draag ze wel het huis in, bedankt Zoë.’ Zei Beth terwijl ze haar huis in liep. ‘Graag gedaan hoor.’ Riep ik nog even en liep weg.


Reactie? Commentaar? Kudo?