Hoofdstuk 42.

‘Ik heb een bezwaar’ gilt de man die ik herken als mijn vader. Ik zucht diep en voel meteen de armen van Samir om mijn lichaam heen. ‘Deze man moet onmiddellijk uit de zaal verwijderd worden’ krijst mijn moeder. Mijn vader gilt iets terug maar ik luister niet meer naar zijn worden. Ze zullen me alleen maar pijn doen en kwetsen. ‘Waarom heeft u een bezwaar tegen dit huwelijk?’ vraagt de ambtenaar die ontzettend kalm is. ‘Omdat mijn dochter niet bij hem hoort’ krijst mijn vader. ‘Ik hou van Samir’ gil ik opeens terwijl ik me losmaak uit de armen van mijn verloofde. Mijn vader kijkt me sprakeloos aan en wilt als een dolle stier op me af rennen maar 2 teamgenoten van Samir houden hem tegen en begeleiden hebben de zaal uit. Ik haal diep adem en draai mijn gezicht weer naar Samir. Hij kijkt me alleen maar trots aan en heeft een brede glimlach op zijn gezicht. ‘Dan kunnen we na deze onderbreking verder met het officiële gedeelte van deze dag’ zegt de ambtenaar. ‘Wilt u elkaars rechterhand pakken en deze goed vasthouden’ begint de ambtenaar met het officiële gebeuren. Samir pakt mijn rechterhand en houdt deze stevig vast met zijn eigen rechterhand. ‘Samir Nasri neemt Aimee Dubois tot uw wettige echtgenote en beloofd u aan alle huwelijkse voorwaarden te voldoen? Wat is daarop uw antwoordt?’ vraagt de ambtenaar aan Samir. ‘Ja’ zegt hij. ‘Aimee Dubois neemt u Samir Nasri tot uw wettige echtgenoot en beloofd u aan alle huwelijkse voorwaarden te voordoen? Wat is daarop uw antwoordt?’ vraagt hij nu terwijl zijn ogen op mij gebrand zijn. ‘Ja’ weet ik uit mijn keel te krijgen. Mijn moeder staat op met Damian in haar armen. Hij heeft doosje met de ringen in zijn handje. Samir pakt het doosje voorzicht uit zijn vuistje en kust hem vluchtig op zijn voorhoofdje. Samir zijn handen trillen terwijl hij een prachtige zilveren ring om mijn ringvinger schuift. Zijn bruine ogen branden in de mijne en ik pak voorzichtig zijn ring uit het doosje die ik dan soepel om zijn vinger schuif. Samir kijkt me aan en ik staar in zijn ogen. Alles om me heen lijkt te verdwijnen. ‘Dan verklaar ik u nu tot man en vrouw’ begint de ambtenaar. Nog voordat hij ‘U mag de bruid kussen’ heeft gezegd liggen Samir zijn lippen al op de mijne. Onze handen houden elkaar stevig vast terwijl onze lippen tegen elkaar gedrukt zijn en dat voor een korte tijd ook volhouden. De kriebels vliegen door mijn lichaam heen en ik ben de gelukkigste vrouw op aarde.