Told tales

Even later stapte Charlie uit het huis gehuld in een rode doek, zo gevouwen dat het een top was, haar spijkerbroek, instappers, en vele sieraden. In het midden van het dorpje stond een immens kampvuur waar alle dorpelingen omheen zaten. Charlie voelde zich een indringer op hun gesprekken die luid door de bomen weerkaatst werden, en op hun gebruiken. Snel werd ze uit haar gedachte gehaald door een grote man met pikzwart haar die haar aansprak. 'Jij moet Charlie zijn,' zei hij met een vragende ondertoon. Charlie knikte alleen maar geïmponeerd door zijn uiterlijk. De man was twee koppen groter dan zij en had handen de grote als een schep. Zijn uiterlijk was een grote tegenhanger voor zijn innerlijk, hij bracht Charlie naar de andere kant van het vuur en praatte haar ondertussen de oren van het hoofd over zichzelf en het feit dat hij graag nieuwe mensen leerde kennen, hoewel deze amper voorkwamen door hun nomadenbestaan. Charlie wilde net vragen waarom ze precies rondtrokken toen ze Tierra op een geborduurd kussen zag zitten. Enthousiast sloeg ze op het kussen naast haar en riep ze uit; 'Kom naast mij zitten, ik heb een plekje voor je!' De grote man bracht een luide lach uit en zei, over zijn baard strijkend, 'Ik zie dat je al wat vrienden hebt!' Hij draaide zich lachend om en Charlie zag hem een paar meter van haar af naast een hoogzwangere vrouw gaan zitten. 'Darrick lijkt je leuk te vinden!' zei Tierra opgewonden, 'hij is echt heel aardig. En hij en Kate krijgen een kindje!' Charlie keek lachend naar Tierra om. 'Wanneer komt het?' vroeg ze doelend op Kate. 'Alia, de waarzegster, zegt dat als de jonge vrouw verdwijnt met de opkomst van de volle maan, het kind deze aarde zou verwelkomen.' Tierra keek indrukwekkend op naar Charlie iwnes gedachten bleven hangen bij "waarzegster". Natuurlijk, dacht ze bij zichzelf, hebben ze een waarzegster. Charlie keek in het vuur, haar gedachten bleven steken bij de rare profetie. Kon ze heel misschien - Charlies gedachten bleven onafgemaakt, Darrick stond op en hief zijn armen op. De stilte daalde neer op de mensen rond het kampvuur. 'Zoals jullie weten is er een nieuw iemand in ons midden. Charlie,' hij keek met zijn donkergroene ogen recht in haar hazelbruine, 'wees welkom.' Met die woorden ging hij weer zitten. Verbaasd keek Charlie de kring rond, was dit alles? Links van de kring ontmoette haar ogen die Palo. Hij leek te weten wat ze dacht want zijn grijns was niet te missen. Eigenwijs keek ze terug, wat kon ze die grens toch niet uitstaan. Een kuchje deed haar opschrikken uit haar haatzendingen naar Palo toe. Een jongen van 19 jaar, schatte ze, stond voor haar met een uitgestoken hand. 'Dansen?' vroeg hij zelfverzekerd. 'Ik ben niet zo'n danser,' zei Charlie waarheidsgetrouw, de laatste keer dat ze een poging deed sloeg ze haar vader een bloedneus. Een grote glimlach verspreidde zich over het gezicht van de jongen. 'Dat geeft niks.' Niet overtuigd nam Charlie zijn hand aan. De jongen trok haar moeiteloos op en leidde haar naar een klein plekje. Hij draaide om zichzelf heen, zijn armen als de vleugels van een vogel. Het zag er raar uit, dat moest ze toegeven maar toch vond Charlie het iets bevrijdends hebben. De jongen stopte even en keek haar verwachtingsvol aan, totaal overdonderd door de plotselinge druk van dansen, begon Charlie onhandig aan het enige waar ze op kon komen; the running man.
Even later zat ze uitgeput op haar kussentje en waaide ze zichzelf koude lucht toe. De mensen om haar heen dansten alsof hun leven ervan afhing en voerde iedere beweging uit die goed voelde. Charlie genoot van het uitzicht en de heerlijke vrijheid die in het dorp waadde. Lachend keek ze naar Tierra die door alle benen heen danste en merkte niet dat Palo naast haar was gaan zitten. 'Je schijnt je te vermaken,' zei hij. Charlie keek om en schonk hem een grijns, 'Ja inderdaad. Het is hier echt heerlijk,' zei ze waarheidsgetrouw. Palo keek haar van top tot teen aan en weerde toen zijn blik af naar het vuur. 'Dat is het niet altijd geweest,' zei hij zacht, bijna als een fluister. 'Wat?' vroeg Charlie, 'hoe bedoel je?'
'Er was eens - nou oorlog is een sterk woord, maar er waren gruwelijke daden verricht.' Charlie keerde zich naar Palo om en vroeg met een serieuze fluister, 'Vertel.'