31-Charlie op bezoek

Tijdens het terugrijden naar de Cullens bleef Jake op een idiote manier verder lachen om wat ik gezegd had, maar na een tijd werd dat ook vervelend. Toen keek hij plots naar Nessie, en hij hield zijn hoofd even schuin. 'Wat heb je gegeven voor Aro?' vroeg hij. Iedereen, inclusief ik, keek hem raar aan. 'Die had je toch door?' vroeg ik verbaast. hij schudde zijn hoofd heen en weer waardoor Nessie hard begon te lachen. 'Ze heeft hem een glimlach gegeven.'zei ik. Jake keek raar. 'Ik hoop dat je weet dat Aro elke gedachte in je leven kan horen als hij je aanraakt, elk moment kan hij herbeleven in je gedachten.' zei ik geïrriteerd. Hij haalde zijn wenkbrauwen op. 'Freaky.' zei hij ik scudde mijn hoofd. 'Nee, niet freaky, Aro.' zei ik. Felix bulderende lach deed de auto een beetje trillen. Ik streelde met mijn hand over zijn haar, hij hield mijn hand vast.Jake kietelde Nessie maar leek plots stukken voorzichtiger, alsof Nessie in gevaar was. Edward keek naar Jakes hoofd, dus waarschijnlijk probeerde hij zijn gedachten te lezen. Carlisle draaide scherp waardoor ik tegen Edward aan geduwd werd. plots werden mijn ogen groter, ik hoorde Jakes stem in mijn hoofd, want Jake deed zijn mond niet open, en ik dacht niet dat hij dat niet luidop zou zeggen, als Felix en ik in de buurt waren. Hoe lang zal het duren eer die Italiaanse moordenaars écht om Nessie komen? en achter hun "dochtertje"?' Ik keek naar Edward, hij glimlachte zwakjes. Ik had even geen zin om terug te lachen. ik wist niet dat Jake zo vijandig tegenover mij -want tegen mijn familie, geldt ook tegen mij- stond. ik had inderdaad verwacht dat hij in het begin niets van me zou moeten hebben, juist omdat ik van Volterra kwam. Maar dan deed hij zo vriendelijk en ik dacht dat hij er geen probleem meer mee had. Blijkbaar had ik me vergist in Jake, net zoals ik dat gevoel had bij EMbry. ik wist niet helemaal wat ik bij Seth moest denken, de ene keer leek hij het zo erg te vinden, de andere keer leek het erop dat het helemaal eens was met Embry. ik schudde mijn hoofd en zag Carlisle vanuit de achteruitkijkspiegel kijken naar me. ik haalde mijn mondhoeken een beetje naar omhoog.
Het verbaasde me niet dat Aro nog niet gebeld had toen we thuiskwamen, het zou waarschijnlijk nog even duren. Rose stond me op te wachten en glimlachte toen ze merkte dat iedereen nog al zijn ledematen had en geen bijtwonden. Hoewel, te zien hoe ze keek naar Jake, had ze misschien gehoopt dat hij op zijn minst 1 of 2 poten kwijt was, en voor het moment was ik het helemaal eens met haar. 'Blondie!' riep hij opgewekt toen hij haar zag staan. Ze haalde haar lip op en liet haar tanden zien, maar mij gaf ze een knuffel. Ze was heel erg goed gezind. ik keek haar vragend aan. 'Ik heb je gevonden in mijn stamboom.' zei ze en ze trok me op een vampiertempo naar boven. Ik voelde Felix' handen in mijn zij dus hij was ook meegekomen. ik keek naar de stamboom. de namen van mijn ouders ontbraken. ik wreef erover met mijn vinger, Rose zag me en nam mijn hand. ze gaf er een kneepje in. 'Zo heb ik ze afgedrukt.' zei ze zacht. 'Aro's werk.' zei ze verduidelijkend. 'Maar dat wil ook zeggen dat je familie bent van mij, en als je even niet kijkt naar de aantallen generaties, en de 80 jaar tussen ons, ben je eigenlijk een soort van ... zus.' zei ze opgewekt terwijl ze me opnam en in het rond draaide zoals ik bij een klein kindje gedaan zou hebben. 'Weetje, ik heb altijd al een zus gewilt.' zei ze lachend. ik begreep wat ze wou, en eigenlijk had ze gelijk, als je met een paar dingen geen rekening geen hield, had ik een echte zus waarmee ik ooit een bloedband had gehad, of hoe het ook heet. Plots keken Felix en Rose naar elkaar. 'Wat is er?' vroeg ik geschrokken. 'Jou mensenoortjes kunnen het geluid van een auto op de oprit nog niet onderscheiden.' zei ze lachend terwijl ze me op de grond zette. 'Alice?' vroeg ze. Dan knikte ze. 'Charlie.' zei ze tegen mij. ik haalde mijn wenkbrauwen op. 'Hij is Bella's vader; hij weet het van de wolven, maar hij wil er niets van weten. En hij weet niet dat er iets met ons is, maar met Nessie ... ze groeit snel, maar hij weet niet wat er precies is.' zei ze en toen ze naar Felix keek zei ze; 'We hebben dus geen enkele overtreding gemaakt' op een verdedigende toon. Ik kreeg het gevoel dat dat ook voor Aro was.Plots Stond Alice lachend naast me met een doosje in haar handen. ze gaf het aan Felix. 'Rode ogen vallen nogal op. En Carlisle zou gewoon graag hebben dat je Charlie gedag gaat zeggen, gewoon ... al zou hij het je niet vragen.' Hij knikte.'Zal ik proberen om hem niet te vermoorden?' vroeg hij sarcastisch. 'Bella en zowat iedereen zou hem graag nog even in leven houden. en trouwens, die vrouw, is de moeder van Seth en Leah. voor de zekerheid.' zei ze. Felix en ik knikten. 'Prachtig verhaal, Rose.' zei ze. ik keek naar haar en ze glimlachte. 'En een prachtige entree.' zei ze goedkeurend. Felix deed de lenzen in. 'Dat gaat het niet lang houden.' zei hij. 'De mannenwc' zei Rose. hij knikte weer. 'Hij is binnen' zei Rose. het leek alsof ze in haar hoofd de seconden telde. 'OKé, doe alsof je niet weet dat hij er is.' zei ROse toen ze mijn arm nam en me naar beneden trok. ze keek op met een gespeelde verbazing. 'Oh, hallo Charlie. ik had de Bel niet gehoord.' zei ze opgewekt. Nessie zat op zijn schoot, Bella naast hem. Edward knipoogde naar me. Charlie keek verbaast naar mij en Felix. 'Grote jongen, doet me een beetje denken aan Emmett.' zei hij. Rose trok me naar voren. 'Charlie, dit is mijn zusje Elisabeth, en dus ook Jaspers kleine zusje.' zei ze. CHarlie keek verbaast van mij naar Rose, naar Carlisle naar Edward, naar Nessie. ik gaf hem een hand en ik zag hoe hij naar mijn gezicht keek. 'Ze is niet zoals Nessie, Charlie.' zei hij. hij knikte, ik merkte een vrouw naast Charlie die ik eerst niet had gezien. 'Elisabeth, dit is Sue, de moeder van Seth en Leah.' ik stak mijn hand uit en ze schudde mijn hand, halfhartig. Seth en Leah kwamen ook binnen, Seth een stuk gemakkelijker dan Leah, maar ze deed het toch maar. Sue leek verbaast, maar Leah ging gewoon voor me zitten op de grond. 'Oh, Charlie, Sue, dit is Felix, ELisabeths vriend.' zei Rose lachend. Charlies ogen vernauwden op het moment dat hij Felix in zich opnam. Emmett redde de situatie door Felix en Jasper mee te trekken naar buiten om een beetje met de bal te spelen. charlie keek een beetje raar maar zei er niets op. Hij bleef nog een hele tijd zitten, maar ROse en ik konden ons goed genoeg bezighouden met een X-men film.
Ik was opgelucht toen CHarlie eindelijk weg was, en niets te vroeg want op dat moment ging de Telefoon. Alice gaf hem aan mij, want eigenlijk was het Felix' GSM die hij binnen had laten liggen. Ik keek naar de naam herkenning; Volterra-Aro. Ik had het kunnen weten dat het nooit erg lang had geduurd voor het nieuws Aro bereikt had...